தமிழகத்தில் உள்ள அனைத்துச் சமுதாயத்திலும், ஒவ்வொரு குடும்பத்தில் பிறக்கும் குழந்தைக்கும் அந்தக் குழந்தையின் தந்தையை மையமாக வைத்து உறவுமுறைகள் உருவாக்கப்படுகிறது. இந்த அடிப்படையில் சமூகத்தின் முக்கிய நடைமுறைகளான குடிவழி, இருப்பிடம், குடும்ப நிர்வாகம், சொத்துரிமை போன்றவை தந்தை வழி முறையிலேயே கடைப்பிடிக்கப்பட்டு வருகின்றன.

இவற்றிலிருந்து மாறுபட்டு ஒவ்வொரு குடும்பத்தில் பிறக்கும் குழந்தைக்கும் அந்தக் குழந்தையின் தாயை மையமாக வைத்து உறவுமுறைகள் உருவாக்கப்படும் தாய் வழிச் சமூகங்களின் எண்ணிக்கை மிகக் குறைவாகவே இருக்கிறது. இதில் இல்லத்துப் பிள்ளைமார், கோட்டைப் பிள்ளைமார், செவலைப் பிள்ளைமார், நன்குடி வெள்ளாளர், நாஞ்சில் நாட்டு வெள்ளாளர், அரும்புக்கட்டி வெள்ளாளர், ஆம்பநேரி மறவர், காரண மறவர், ஆப்பநாடு கொண்டையங்கோட்டை மறவர் என்று சில சமூகம் மட்டும் குறிப்பிடத் தக்கதாய் உள்ளது.

இந்தச் சமூங்களிலும் இருப்பிடம், குடும்ப நிர்வாகம் சொத்துரிமை போன்றவை தமிழகத்தின் பெரும்பான்மைச் சமுதாயங்களின் தந்தை வழி முறையிலான நடைமுறைகளில் இருப்பதைப் போல் மாறிப் போய் விட்டது. ஆனால் குடும்ப உறவு முறைகளான குடிவழி மட்டும் தாய் வழியிலேயே தொடர்ந்து வருகிறது. இதனால் தந்தை வழிச் சமூக மக்களிடமிருக்கும் அக்காள் மகளை மணந்து கொள்ளும் வழக்கம் இவர்களுக்கு நேரெதிராக இருக்கிறது. இதற்கு காரணமென்ன? இவர்கள் தங்களுக்குள் உறவுமுறைகளை எப்படி உருவாக்கி இருக்கிறார்கள்? என்பதை அறிந்து கொள்வதற்காக தாய் வழிமுறையிலான உறவு முறையைக் கொண்ட சமுதாயத்தில் ஒன்றான இல்லத்துப் பிள்ளைமார் சமுதாயம் தோன்றிய வரலாற்றுக் கதையையும் அவர்களது உறவு முறைகளையும் பார்ப்போமா?

சிவபெருமான்-கங்காதேவிக்கு மகனாகப் பிறந்தவர் வீரபத்திரர். இவருக்கு திருமணம் செய்து வைக்க விரும்பிய சிவபெருமான், இந்திரனை அழைத்து வீரபத்திரருக்குத் தகுந்த பெண் பார்த்து வர கட்டளையிடுகிறார். இந்திரனும் தனது தேவதூதர்களை அனுப்பி பெண் தேடுகிறார்.

பூவுலகில் பெண் தேடி வந்த தேவதூதர்கள் ஈழநாட்டின் வீரைப்பட்டினத்திற்கு வந்து சேர்ந்தனர். அந்நாட்டின் இயற்கை வளத்தையும் அழகையும் கண்டு வியந்த அவர்கள் ஈழநாட்டு மன்னன் இராமராசர் மகளான இளவரசி கயல்மணிதேவியின் அழகைக் கண்டு திகைத்துப் போய் விட்டனர். வீரபத்திரருக்கு ஏற்ற மணமகளாக கயல்மணி தேவி தோன்றவே அவர்கள் விரைந்து வந்து இந்திரனிடம் சொல்ல, அவரும் ஈழ நாட்டுக்குச் சென்று மன்னர் இராமராசரிடம் சிவபெருமான் மகனான வீரபத்திரருக்கு கயல்மணிதேவியை மணமுடித்துக் கொடுக்க வேண்டினார்.

மன்னர் இராமராசரும் தனது மகள் கயல்மணிதேவியை சிவபெருமான் மகனான வீரபத்திரருக்கு மணமுடித்துக் கொடுக்கச் சம்மதித்தார். குறிக்கப்பட்ட நாளில் தேவலோகத்தவர், பூலோகத்தவர் என்று அனைவரது முன்னிலையிலும் வீரபத்திரர்-கயல்மணிதேவி திருமணம் நடைபெற்றது. இவர்களது இல்வாழக்கையின் பயனாக இவர்களுக்கு பிறந்த ஆண் குழந்தைக்குச் சிவருத்திரர் என்று பெயரிட்டனர். சிவருத்திரருக்கு ஒரு வயதான போது வீரபத்திரர் இல்வாழ்க்கையிலிருந்து துறவு வாழ்க்கைக்குச் செல்லத் தீர்மானித்தார்.

கயல்மணிதேவியை அழைத்த வீரபத்திரர் தான் துறவு செல்லப் போவதாகத் தெரிவித்தார். இதைக்கேட்ட கயல்மணிதேவி அதிர்ச்சி அடைந்தார். இருப்பினும் கணவரின் எண்ணத்திற்கு தடை தெரிவிக்க விரும்பாமல் தானும் குழந்தையும் என்ன செய்வது என்று அவரிடமே கேட்டார்.

காஞ்சிபுரம் அருகே ஆப்பனூர் என்ற ஊரில் பூத்தொடுத்து வாழ்ந்து வரும் வயதான சிவகாமியிடம் சென்று அவளுடன் சேர்ந்து பூத்தொடுத்து வாழ்ந்து கொள். சிவருத்திரர் சில ஆண்டுகளில் அனைத்துக் கலைகளையும் கற்று சிறப்பாக வாழ்வதுடன் ஒரு புதிய குலம் தோன்ற காரணமாக வாழ்வார் என்றும் வாழ்த்தி விட்டு துறவு சென்றார்.

கயல்மணிதேவியும் தன் குமாரனை அழைத்துக் கொண்டு வீரபத்திரர் சொன்ன காஞ்சிபுரம் அருகிலுள்ள ஆப்பனூர் கிராமத்திற்குச் சென்றார். வயதான கிழவி சிவகாமியுடன் சேர்ந்து பூத்தொடுக்கும் பணியைச் செய்து வந்தார். முகள் கயல்மணிதேவியைக் காணாது ஈழ மன்னர் இராமராசர் கவலையடைந்து தனது மகனை மன்னராக்கினார். இந்நிலையில் கயல்மணிதேவி சிவபெருமானிடம் வேண்டி அவரிடமிருந்து தனது மகனுக்கு வெற்றிமணி வில்லும், வீரசக்தி வாளும் பெற்றதுடன் அவரை குருகுலக் கல்விக்கும் அனுப்பினார்.

அனைத்துக் கலைகளிலும் சிறுவயதிலேயே தேர்ச்சி பெற்ற சிவருத்திரர் தன் தாயிடம் வந்து பக்கத்து நாடுகளுக்கு திக்குவிஜயம் செய்யப் போவதாகத் தெரிவித்தார். சிறுவனான சிவருத்திரர் இப்படி சொல்லியது தாய் கயல்மணிதேவிக்கு வருத்தமாக இருந்தாலும் சிவருத்திரரிடம் சிவபெருமான் அளித்த வில்லும் வாளும் இருப்பதால் வாழ்த்து தெரிவித்து அனுப்பி வைத்தார்.



சிவருத்திரர் காடு மலைகளைக் கடந்து நள்ளி மாநகருக்குள் நுழைந்தார். போர்க் கோலத்தில் சிறுவன் ஒருவன் வருவது அந்நகர மக்களுக்கு ஆச்சரியத்தையும் அதிர்ச்சியையும் அளித்தது. இந்தத் தகவல் அந்நாட்டு மன்னனுக்கும் சென்றது. மன்னனும் தனது படைவீரர்களை அனுப்பி சிவருத்திரரைக் கைது செய்து வரச் சொன்னார். கைது செய்ய வந்த படை வீரர்கள் சிவருத்திரரின் வில்லுக்கும் வாளுக்கும் பலியாயினர். இதையடுத்து அந்நாட்டு இளவரசர் உக்கிர குமாரன் சிறுபடையுடன் சிவருத்திரரைக் கைது செய்திட வந்தான். இளவரசருடன் வந்த சிறுபடையும் தோற்றுப் போக சிவருத்திரரிடம் இளவரசர் உக்கிர குமாரன் சரணடைந்தான். இந்நிலையில் இருவரும் நண்பர்களானார்கள். சிவருத்திரர் உக்கிர குமாராருடன் சேர்ந்து அரண்மனையிலேயே தங்கினார். அங்கு அரச குலத்தவர்களுக்கு போர்ப் பயிற்சியும் அளித்து வந்தார்.

நள்ளி வேந்தரின் மகளான பளிங்கு மாளிகையில் வசித்த இளவரசி தத்தைக்கு நடனம், சங்கீதப் பயிற்சி அளிக்க பிரபல இசைப் பயிற்சி வித்வான் பாணபண்டிதர் என்பவரது மகளான கண்டிகையை நியமித்தார். இவர்களுக்குத் துணையாக அந்த ஊரின் பிரபல வணிகர் தத்த செட்டியார் குமாரியான உமையாள் என்பவரையும் சேர்த்து மூன்று பேரும் அந்தப் பளிங்கு மாளிகையிலேயே தங்கியிருந்தனர்.

சிவருத்திரரும், உக்கிரகுமாரனும் அருகிலுள்ள காட்டிற்கு வேட்டைக்குச் சென்றிருந்த நேரத்தில் இந்த மூன்று பேரழகிகளையும் மணக்க விரும்பிய பக்கத்து நாட்டு மன்னர் தனது நாட்டு பெண்படைகள் மூலமாக மூன்று பேர்களையும் கவர்ந்து சென்றார். இதனால் கவலையடைந்த நள்ளி மன்னர் காட்டிற்குள் சென்று சிவருத்திரரிடம் தனது மகளையும் அவளுடைய தோழிகள் இருவர் என்று மூன்று பேரையும் மீட்டு வரும்படி வேண்டினார்.

சிவருத்திரரும் தன்னுடைய வில்லையும் வாளையும் எடுத்துக் கொண்டு பக்கத்து நாட்டு மன்னரிடம் சென்று போரிட்டு மூன்று பேரழகிகளையும் மீட்டு வந்தார். தங்களை மீட்ட சிவருத்திரரின் அழகிலும் வீரத்திலும் மயக்கமுற்ற மூன்று பேரழகிகளும் சிவருத்திரரையே மணக்க விரும்பினர். மூன்று பேரழகிகளும் தங்களது தந்தைகளிடம் சிவருத்திரருக்கு தங்களை மணம் செய்து வைக்கும்படி வேண்டினர்.

இதன்படி முதலில் பண்டிதர் மகள் கண்டிகைதேவிக்கும் சிவருத்திரருக்கும் திருமணம் நடந்தது. சில நாட்கள் கழித்து வணிகர் மகள் உமையாளுக்கும் சிவருத்திரருக்கும் திருமணம் நடந்தது. மூன்றாவதாக மன்னர் மகள் தத்தைக்கும் சிவருத்திரருக்கும் திருமணம் நடந்தது. மூன்று மனைவிகளுடனும் மகிழ்ச்சியாக வாழ்ந்து கொண்டிருந்த சிவருத்திரருக்குத் திடீரென்று தனது தாயின் ஞாபகம் வரவே மன்னரிடம் சென்று ஆப்பனூர் சென்று தன் தாயைப் பார்த்து அழைத்து வரவிருப்பதாகத் தெரிவித்தார்.


மன்னர் அனுமதியுடன் ஆப்பனூர் சென்று தன் தாயையும் தங்களுக்கு அடைக்கலம் அளித்து உதவிய சிவகாமியம்மாளையும் தன்னுடன் அழைத்து வந்தார். அரண்மனையில் அவர்கள் நல்ல வசதிகளுடன் தங்க வைக்கப்பட்டனர். இந்நிலையில் மன்னர் தனது மருமகனை மன்னராக்கிப் பார்க்க விரும்பினார்.

தனது அரசபகுதியில் ஒரு பகுதியான சிறுவைநகர்ப் பகுதியைத் தலைமையிடமாகக் கொண்டு ஒரு அரசை உருவாக்கி அதற்கு சிவருத்திரரை மன்னராக்கினார். சிவருத்திரரும் அந்நாட்டைச் சிறப்பாக ஆட்சி செய்து வந்தார். ஆனால் சிவருத்திரருக்கு மூன்று மனைவிகள் இருந்தும் குழந்தைகள் ஏதுமில்லாமல் இருந்தது.

இந்நிலையில் சிறுவைநகர்க் குடிகளில் ஒரு பகுதியினரான வேளாண்மைத் தொழில் செய்து வந்த சிலர் சிவருத்திரரை அணுகி தங்களது வேளாண்மைத் தொழில் செய்யும் குலத்திலிருந்து ஒரு பெண்ணை திருமணம் செய்து கொள்ளும்படி வேண்டினர். குழந்தையில்லாமல் இருந்ததால் மற்ற மூவரும் சிவருத்திரரை புதிதாக ஒரு திருமணம் செய்து கொள்ளும்படி வேண்டினர். சிவருத்திரரும் இதற்குச் சம்மதித்து வேளாண்மைத் தொழில் செய்து வந்த அபிராமி அங்கசன் என்பவரது மகளான மதி என்பவரை நான்காவதாக திருமணம் செய்து கொண்டார்.

சிவருத்திரர், மதிக்கும் இல்வாழ்க்கையின் மூலம் ஆண் குழந்தை ஒன்று பிறந்தது. அக்குழந்தைக்கு இராவணன் என்று பெயரிட்டு வளர்த்து வந்தனர். அதற்கடுத்து இரண்டாவதாக ஒரு ஆண் குழந்தை பிறந்தது. அதற்கு இலவன் என்று பெயரிட்டனர். இதையடுத்து பிறந்த பெண் குழந்தைக்கு இந்திரை என்று பெயரிட்டனர்.

இந்நிலையில் முதல் மூன்று மனைவிகளும் தங்களுக்கும் குழந்தைப் பேறு அளிக்க வேண்டி முருகப் பெருமானிடம் வேண்டினர். முருகப் பெருமானும் அவர்களுக்கு கூடிய விரைவில் குழந்தை பிறக்குமென்று வரமளித்தார். முருகப் பெருமானின் ஆசியுடன் அவர்களுக்கு குழந்தைப் பேறும் கிடைத்தது.

முதல் மனைவியான கண்டிகைதேவி முதலில் ஒரு ஆண் குழந்தையும், மறுமுறை ஒரு பெண் குழந்தையும் பெற்றாள். அக்குழந்தைகளுக்கு தருமக்கூத்தன், காந்திமதி என்று பெயரிடப்பட்டது. இவ்வாறே இரண்டாவது மனைவியான உமையம்மை பெற்ற ஆண் குழந்தைக்கு தருமன் என்றும், பெண் குழந்தைக்கு மந்திரை என்றும் பெயரிட்டனர். இது போலவே மூன்றாவது மனைவியான தத்தையும் ஒரு ஆண் குழந்தை, ஒரு பெண் குழந்தை பெற்றாள். இக்குழந்தைகளுக்கு கலுழன், சுதை என்று பெயரிட்டு வளர்த்து வந்தனர்.

சிவருத்திரரின் ஐந்து ஆண் மக்களான இராவணன், இலவன், தருமக்கூத்தன், தருமன், கலுழன் ஆகியோருடன் காந்திமதி, இந்திரை, மந்திரை, சுதை எனும் பெண் மக்களும் சகல கல்விகளும் பெற்று திருமண வயதை அடைந்தனர்.



இந்நிலையில் வேளாண்மைத் தொழில் செய்து வந்தவர்கள் சிவருத்திரரிடம் தங்கள் குலத்தில் பெண் எடுத்து இருப்பதால் தங்களுக்கு சிவருத்திரரிடம் பெண் கேட்டு வந்தனர். இதற்கு சிவருத்திரர் மறுத்தார். அவர்களிடம் தனது பெண்களை வெளியில் கொடுப்பதற்கில்லை என்றும் தமக்குள்ளாகவே ஒரு புதிய முறையுடன் திருமண உறவுமுறை செய்யவிருப்பதாகவும், இது புதிய குலத்தை தோற்றுவிப்பதாக அமையும் என்றும் சொல்லி திருப்பி அனுப்பினார்.

அவர்கள் நள்ளி மன்னரிடம் சென்று முறையிட்டு தங்கள் குலத்தவருக்குப் பெண் கொடுக்க வலியுறுத்தும்படி வேண்டினர். நள்ளி வேந்தரிடமும் வேளாண்மைத் தொழில் செய்து வந்தவர்களிடம் சொன்ன கருத்தையே தெரிவித்த சிவருத்திரர் புதிய உறவுமுறைகளுடன் புதிய குலத்தைத் தோற்றுவிக்கப் போவதாகத் தெரிவித்தார்.

சிவருத்திரருக்கு முதலில் பிறந்த இராவணன் துறவு மேற்கொள்ளப் போவதாகச் சொல்லி விட்டு அனைவரிடமும் விடைபெற்று காட்டுக்குச் சென்றார். சிவருத்திரர் தனது நான்கு மனைவியர்களையும் அழைத்து, தங்களுக்குப் பிறந்த என் குழந்தைகள் அனைத்தும் பொதுவானவை என்றாலும் அந்தக் குழந்தைகள் நான்கு விதமாக அவரவர் தாயின் தன்மையைப் பெறுகிறார்கள். இனி என் குழந்தைகள் அவரவர் தாயின் வழியைப் பின்பற்ற வேண்டும். அந்தந்த குழந்தைகளின் தாய்க்கும் அவர்கள் வந்த வழியில் புதிதாக இல்லம் எனும் புதிய பிரிவுகளை வழிமுறைகளாக அமைக்கப் போவதாகவும் தெரிவித்தார்.

தனது முதல் மனைவியான பாணபண்டிதரின் மகளான கண்டிகை தேவியை அழைத்து, நீ இந்தக் குடும்பத்திற்கு ஆதி மூட்டானவள். முதலில் இல்லற இன்ப மூட்டியவள். துணி மூட்டும் தொழில் செய்யும் வகுப்பைச் சேர்ந்தவள், வீணை மீட்டும் வீட்டிலிருந்து வந்தவள் ( மீட்டுதல் மூட்டுதல் என மருவியது) என்ற உட்கருத்துக்களுக்கேற்ப அவளை மூட்டில்லத்தாள் என்று அழைத்து, இனி இவள் குழந்தைகள் "மூட்டில்லம்" என்று அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றும் தெரிவித்தார். மேலும் சிவருத்திரருக்கு கண்டிகைதேவி முதல் மனைவியானதால் அவளை முதலில் பெருமைப் படுத்துவது போல மூட்டில்லத்தவருக்கு எவ்விடத்திலும் முதல் மரியாதை அளிக்கப்பட வேண்டும் என்றும் வலியுறுத்தினார். (இன்றும் இல்லத்துப்பிள்ளைமார் சமுதாய விழாக்களில் வயதில் சிறியவர்களாக இருந்தாலும் மூட்டில்லத்தைச் சேர்ந்தவர்களுக்கு முதல் மரியாதை அளிக்கப்பட்டு வருகிறது.)

எந்தவொரு சுப செயல்களுக்கும் முதலில் மஞ்சளை உபயோகித்து மளிகை வியாபாரம் செய்து வந்த தத்த செட்டியாரின் மகளான உமையாளைப் பார்த்து, "மஞ்சகுப்ப நாட்டில் பிறந்தவள், மேகங்கள் (மஞ்சு) வந்து தூங்கும் அளவிலான உயர்ந்த மாளிகையில் வளர்ந்தவள், மெத்தை (மஞ்சம்) விரித்த வீடுகளில் வசித்தவள் என்ற கருத்துகளுக்கேற்ப மஞ்சநாட்டில்லத்தாள்" என அழைத்து இனி உன் குழந்தைகள் "மஞ்ச நாட்டில்லம்" என்று அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றார்.

நள்ளி வேந்தர் குமாரியான தத்தையைப் பார்த்து, "அரண்மனைப் பெண், பளிங்கு மாளிகையில் வசித்தவள் என்று பொருள் விளங்க பளிங்கில்லத்தாள்" என்று அழைத்தார். இனி உன் குழந்தைகள் "பளிங்கில்லம்" என்று அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றார்.

வேளாண்மைத் தொழில் செய்து வந்த அபிராமி அங்கசன் மகளான மதியை நோக்கி, "சோழி எனும் மண்வெட்டி முதலிய உழவுச் சாதனங்கள் உடைய வீட்டில் பிறந்தவள், பன்னாங்குழி எனும் சோழியாடியவள், சோழிய வகுப்பினள் எனும் பல கருத்துக்கள் வர சோழியில்லத்தாள்." என்று கூறினார். இனி உன் குழந்தைகள் "சோழிய இல்லம்" என்று அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றார்.

சில மாதங்கள் கழித்து சிவருத்திரர் தனது மக்களுக்கு திருமணம் செய்ய முடிவு செய்தார். அவர் ஏற்கனவே முடிவு செய்தபடி ஒரு இல்லத்து ஆணுக்கும் மற்றொரு இல்லத்துப் பெண்ணுக்குமாக திருமணம் செய்து கொள்ளும் புதிய வழிமுறையை உருவாக்கினர். இதன்படி,



முதல் மனைவி மகனான மூட்டில்லத்தைச் சேர்ந்த தருமகூத்தனுக்கு நான்காவது மனைவி மகளான சோழிய இல்லத்துப் பெண்ணான மந்திரையையும், இரண்டாவது மனைவி மகனான மஞ்சநாட்டில்லத்தைச் சேர்ந்த தருமனுக்கு முதல் மனைவி மகளான மூட்டில்லத்தைச் சேர்ந்த காந்திமதியையும், மூன்றாவது மனைவியின் மகனான பளிங்கில்லக் கலுழனுக்கு இரண்டாவது மனைவியின் மகளான மஞ்சநாட்டில்லத்தைச் சேர்ந்த மந்திரையையும், நான்காவது மனைவியின் மகனான சோழிய இல்ல இலவனுக்கு மூன்றாவது மனைவியின் மகளான பளிங்கில்ல சுதையையும் திருமணம் செய்து வைத்தார். இந்தத் தம்பதிகளுக்குப் பிறக்கும் குழந்தைகள் தங்கள் தாய் எந்த இல்லத்தைச் சேர்ந்தவரோ அதையே இல்லமாகக் கொள்ள வேண்டும். ஒரு இல்லத்தைச் சேர்ந்தவர் அந்த இல்லத்தைத் தவிர பிற இல்லங்களில் மணமுடித்துக் கொள்ள வேண்டும் என்றும் ஒரு புதிய திருமண உறவு முறையை வகுத்தார்.
இந்நிலையில் ஈழ நாட்டு மன்னன் காளகேது என்பவர் தனது மகள் மித்திர சேனைக்கு சுயம்வரம் நடத்துவதால் அதில் கலந்து கொள்ளும்படி அனைத்து நாட்டு மன்னர்களுக்கும் அழைப்பு அனுப்பியிருந்தார். இந்த சுயம்வரத்திற்கான அழைப்பு சிவருத்திரருக்கும் வந்திருந்தது.

பலநாட்டு மன்னர்கள் கலந்து கொண்டிருந்த இந்த சுயம்வரத்தில் சிவருத்திரரும் கலந்து கொண்டார். ஒவ்வொரு நாட்டு மன்னர் வீரதீரங்களையும் குறிப்புகளாக ஈழநாட்டு இளவரசி மித்திரசேனையின் தோழிகள் எடுத்துச் சொல்ல அதையெல்லாம் கேட்டுக் கொண்டே வந்த மித்திரசேனை சிவருத்திரரின் கழுத்தில் மாலையிட்டார். சிவருத்திரர் ஐந்தாவதாக மித்திரசேனையை திருமணம் செய்து கொண்டார்.

மித்திரசேனையை மணந்து கொண்ட சில நாட்களுக்குப் பின்பு தனது நாட்டிற்கு திரும்பினார். அவருடன் மித்திரசேனையின் தந்தை காளகேதுவும் வந்தார். சிவருத்திரரின் தாயார் கயல்மணி தேவியை அடையாளம் கண்டு தனது தமக்கையார் என்பதை அறிந்து மகிழ்ந்தார். கயல்மணி தேவிக்கும் தனது மகன் சிவருத்திரர் சகோதரனின் மகளான மித்திரசேனையை மணமுடித்து வந்தது குறித்து மகிழ்ந்தார்.

சிவருத்திரர் மித்திரசேனையுடனான இல்வாழ்க்கை அவர்களுக்கு முதலில் ஒரு ஆண் குழந்தையையும் பிறகு இன்னொரு ஆண் குழந்தையையும் அடுத்து ஒரு பெண் குழந்தையையும் தந்தது. இவர்களுக்கு முறையே புரந்தர சிங்கம், காரணச்சாமி, மதியம்மை என்று பெயரிட்டு வளர்த்து வந்தனர். ஈழமன்னர் காளகேதுவிற்கு குழந்தையில்லாததால் புரந்தர சிங்கம் ஈழமன்னருக்கு குழந்தையாக வழங்கப்பட்டார். சிவருத்திரர் தனது முதல் நான்கு மனைவிகளுக்கும் இல்லம் வகுத்தது போல ஐந்தாவது மனைவிக்கும் இல்லம் வகுத்திட விரும்பினார்.

"மித்திரசேனையின் சுயம்வர மண்டபம் முழுவதும் பூத்தோரணங்களால் அலங்கரிக்கப்பட்டதை மனதில் கொண்டும் சுயம்வரத்தின் போது மணமாலைத் தோரணம் கையில் கொண்டு வந்ததையும், அம்மான் (தாய்மாமன்)மகள் என்கிற தோரணையிலும் தோரணத்தில்லத்தாள்" என்று அழைத்தார். இனி உன் குழந்தைகள் "தோரணத்தில்லம்" என்று அழைக்கப்பட வேண்டும் என்றார்.


இதன் பிறகு ஐந்து இல்லங்களைக் கொண்ட புதிய சமூகம் தோற்றுவிக்கப்பட்டது. ஐந்து இல்லங்களைக் கொண்ட இந்த சமுதாயம் தாய் வழியில் தங்களது குடிவழியைக் கொண்டு இருக்கிறது. மேலும் இந்த சமுதாயத்தில் தங்கள் இல்லம் தவிர்த்த பிற இல்லங்களில் தங்களுக்கான துணையைத் தேடிக் கொள்ளும் திருமண உறவை ஏற்படுத்திக் கொள்கின்றனர்.