சமூக மானிடவியல் நோக்கில் சமயம் சார் கோட்பாடுகளும் அதனை ஒட்டி அமைகின்ற சடங்குகளும், அதன் நிமிர்த்தமான வழிபாட்டு முறைகளும் ஒவ்வொரு தனிமனிதனுக்கும், சமூகத்திற்கும் ஏதோவொரு உட்பொருண்மையை உணர்த்துவதாக அமையும். சமயம் என்பது மனித நடத்தைகளை வழிப்படுத்தத்தக்கதும், மனித வாழ்க்கைக்கு அர்த்தம் வழங்கத்தக்கதுமான அதீத நம்பிக்கை சார்ந்த சில புனிதக் கூறுகளின் அடிப்படையில் ஒருங்கிணைக்கப்பட்ட நம்பிக்கைகள், குறியீடுகள் ஆகியவற்றின் கூட்டிணைப்பு என வரையறுக்கப்படுகின்றது.

சமயத்தின் தோற்றம் பற்றி பல்வேறு கோட்பாடுகள் சமூகவியலிலும், மானிடவியலிலும் விளக்கி நிற்கின்றன. இவ்வகையிலே இவ்வாய்வுக் கட்டுரையானது சமயம் சார் சமூகவியல் பார்வையில் ஆவியுலக வழிபாடு பற்றிய எண்ணக்கருசார் விளக்கத்தையும், அதன் தோற்றத்தையும், சமயத்தோடும் சமூகத்தோடும் கொண்டுள்ள தொடர்பையும் விளக்குவதாக அமைந்துள்ளது.

சமயம், ரூபவ் கோட்பாடு, ஆவி உலகம், வழிபாடு, நம்பிக்கை, சடங்குகள்

ஆரம்பகால மனிதன் இயற்கையோடு பின்னிப் பிணைந்தவனாகவும், இயற்கைச் சூழலிலிருந்து தனது தேவைகளை பூர்த்தி செய்பவனாகவும் காணப்பட்டான். இதனால் தமது வழிபாட்டம்சங்கள் அனைத்திற்கும் இயற்கையேக் காரணம் என நம்பி இயற்கையை வழிபடத் தொடங்கினான். இதனடிப்படையில் தொல்மனிதன் இயற்கையிடம் கொண்ட அச்சம், மனித உடலின் இறப்பு, பிறப்பு ஆகியவற்றின் அடிப்படையில் வழிபாடுகள் தோன்றியுள்ளது.

அந்த வகையில், இறைபேற்றிற்குரிய வழியை அடைவதற்கு மனிதன் மேற்கொள்ளும் செயல்முறைகளே வழிபாடாகும். தனக்கு நலன் அளிக்கவும், தனக்கு வரும் தீமைகளை அழிக்கவும் வல்ல ஆற்றல் தனக்கு அப்பால் உள்ளது என்ற நினைவின் அடிப்படையில், இயற்கை வழிபாடு, ஆவி,வழிபாடு, முன்னோர் வழிபாடு, போலிப் பொருள் வழிபாடு, குலத்துக்குரிய வழிபாடு, நடுகல் வழிபாடு, பல கடவுள் வழிபாடு, ஒரு கடவுள் வழிபாடு என பல்வேறு வழிபாட்டு முறைகள் ஆரம்ப காலத்திலிருந்து இன்று வரை பரிணாமம் அடைந்து வந்துள்ளது.

எமைல்டுர்கைமின் (Emile Durkheim) இன் கருத்துப்படி சமயம் என்பது “புனிதமான ஒன்றைப் (Sacred thing) பற்றிய நம்பிக்கைகளும் செயல்முறைகளும் அடங்கிய ஓர் ஒழுங்கமைந்த முறை என்கிறார். சமயத்தின் தோற்றமானது மக்கள் புனிதம் (Sacred), புனிதம் சாராதது (Profane) பற்றிச் சிந்திக்கத் தொடங்கியதால் ஏற்பட்டது என்கிறார். சமயம் பற்றி ஒடியா என்பவர் கூறும் கருத்தை நோக்கும் போது, பகுத்தறிவிற்கு எட்டாததும் (Non-rational), செயலறிவிற்கு உட்படாததுமான (Non-Empirical) ஓர் உலகத்துடன் தொடர்பு கொள்ள மக்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்ட முறையே சமயமாகும். இதனடிப்படையில் சமயத்தின் தோற்றம் குறித்தும், தொன்மைச் சமயம் (Primitive religion) தோன்றிய முறையை விளக்க முற்பட்ட முதல் மானிடவியல் கோட்பாடே ஆவியுலகவாதம் (Animism) ஆகும். இக்கோட்பாட்டை 19ம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த ஆங்கிலேய மானிடவியலாளரான எட்வேர்ட் வேர்னெட் டைலர் (Edward Burnett Tylor 1832-1917) என்பவர் உருவாக்கினார். இவர் 1817ம் ஆண்டு இரண்டு தொகுதிகளாக வெளியிட்ட தொன்மைப் பண்பாடு (Primitive Culture) எனும் நூலில் எஞ்சி நிலைத்தவை கோட்பாடு (Theory of Survivals), ஆவி வழிபாடு (Theory of Animism) பற்றி விளக்கியுள்ளார்.

வழிபாடு, மனிதனுடைய அச்ச உணர்ச்சியில் இருந்தும், குற்ற உணர்ச்சியில் இருந்தும் தோற்றம் கொண்டது என சிக்மண்ட் பிராய்டு கருதுகிறார். அச்சமும், நன்றி உணர்ச்சியுமே மனித சமூகத்தில் இறைவுணர்வைத் தோற்றுவித்தன என்பது, தெய்வம் குறித்த சிந்தனையில் முதன்மையாக இருக்கிறது. இச்சிந்தனையே, வழிபாட்டு மரபுகளையும் தோற்றுவித்தது. இச்சிந்தனையே சமயத்தின் அடியோட்டங்களை வழங்கியது.

தொல்சமயத்திலும் சரி, சமயத்திலும் சரி, வழிபாடு என்பது நம்பிக்கை சார்ந்து மேற்கொள்ளப்படும் சடங்காகும். இந்த வகையில், தீமை புரிபவற்றில் இருந்து காத்துக் கொள்வது அல்லது தீமையைக் குறைத்துக் கொள்வது. நன்மையும் வளத்தையும் வழங்குபவற்றுக்கு நன்றி செலுத்துவது என்ற இருமுனைப்பட்ட வழிபாட்டு மரபு, தொன்மைக் காலம் முதல் இன்று வரையிலான வழிபாடு மரபின் வேர்களாக நீடித்துள்ளது.

நன்மை தீமைகளை அடையாளம் காட்டுவதில், ஆவியுலகக் கோட்பாடு முதன்மையான இடத்தை வகிக்கிறது. ஆவி வழிபாட்டை மையப் புள்ளியாகக் கொண்டு, அதன் முன் பின் கோட்பாடுகளைக் காணலாம். இது, தொன்மைச் சமயத்தின் பன்முகப்பட்ட அடையாளங்களை நமக்கு வழங்கும். அதனூடே இன்று வரை நீடித்துத் தொடரும் மரபுகளையும், மரபுகளின் எச்சங்களையும் கண்டறியவும், சமயங்களில் அவற்றின் இடத்தையும் அறியவும் உதவும்.

ஆவியுலகக் கோட்பாட்டின் மையக் கருத்தை டைலர் குறிப்பிடும் போது “சமயத்தின் தொடக்கம் ஆவிகளின் பால் ஏற்பட்ட நம்பிக்கையிலிருந்து தோன்றியது” என்கிறார். Animism என்பது anima என்ற இலத்தீன் மொழியிலிருந்து தோன்றியது. Anima என்பது ஆன்மா, ஆவி (soul), ஆன்மீக உடல் என்பவற்றின் அடிப்படையில் ஆவி உலகத்தை உள்ளார்ந்த ரீதியான நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் வழிபடும் முறையாகும். இது பிரபஞ்சத்தில் உள்ள இயற்கைப் பொருட்கள் அடங்கிய ஆன்மாவைக் குறிக்கும் கோட்பாடாகும்.

தொன்மை மக்கள், இயற்கையின் சீற்றத்துக்கும், கனவில் வந்து போகும் வியத்தகு நிகழ்ச்சிகளுக்கும், எதிரொலிப்பு எழுவதற்கும், அந்தந்தப் பொருள்களில் உறைந்துள்ள ஆவிகளேக் காரணமென நம்பினர். அதாவது, உலகில் உள்ள சடப்பொருள் மற்றும் உயிர்ப்பொருளில் தங்கும் ஆவியே, மனித,கள், விலங்குகள், சுற்றியுள்ள உலகப்,பொருள்களின் மீதும் பாதிப்பைச் செலுத்துகின்றன என்று அம்மக்கள் நம்பினர். இந்நம்பிக்கையில் இருந்து உலகில் உள்ள எல்லாச் சடப்பொருள்களும், உயிர்ப்பொருள்களும் ஒன்று அல்லது பல ஆவி அல்லது ஆன்மாக்களைக் கொண்டிருக்கிறது என்ற ஆவியுலக வாதத்தின் அடிப்படையை உருவாக்கியது.

ஆவியுலகக் கோட்பாடு என்பது, ஆவிகளின் மேல் மனிதன் நம்பிக்கை வைத்து அது உயிருள்ள பொருட்களின் மேலும், சடப்பொருட்களின் மீதும், ஆவி அல்லது ஆன்மா உறையும் என்ற நம்பிக்கையிலிருந்து தோன்றியது. இறந்த முன்னோர்களைத் தெய்வமாக வழிபடுதல், சிறு தெய்வ வழிபாடு, இறந்தோர் கல்லறை வழிபாடு, இறந்தவருக்கு உணவு படைத்தல், மிருகங்களை வழிபடுதல், ஆவியின் எழுப்புதல் கூட்டங்கள், பொட்டு வைத்தல், பேயாட்டம், சாமியாடுதல், கிணறு வெட்டும் போது பலி கொடுத்தல் போன்ற பல சடங்குகளும் அவை சாரந்த நம்பிக்கைகளும் ஆவியுலகக் கோட்பாட்டிலிருந்து தோன்றியதாகும்.

தொன்மை மக்களின் நம்பிக்கை ஏன் ஆவிகளோடு தொடர்புடையதாக இருந்தது என்பதற்கு டைலட் நீண்ட விளக்கத்தினை முன்வைக்கிறார். தொன்மைமக்கள் அவர்களைச் சுற்றிலும் கண்ணுக்குப் புலனாகாத எண்ணற்ற ஆவிகள் அவட்களின் செயல்களைச் செயற்படுத்துகின்றன என உறுதியாக நம்பினர். அவ்வகை நம்பிக்கை அவட்களிடம் வேரூன்றக் காரணம், அவர்கள் தம் புறச்சூலில் நிகழ்ந்த இயற்கையின் விளைவுகளுக்கான காரணத்தை அறியும் பொருட்டு அவர்கள் ஏற்படுத்திக் கொண்ட காரண காரிய விளக்கங்களேயாகும்.

ஆதிகால மனிதனால் இயற்கையில் ஏற்பட்ட மின்னல், இடி, மழை, தீ, சூறாவளி, நோய்கள், விபத்துக்கள் போன்றவற்றால் வெற்றி கொள்ள முடியவில்லை. இவ்வாறான நிகழ்வுகளுக்கு விடை காண அறிவியலும், தொழில்நுட்பமும், புராதன சமுதாயத்தில் வளர்ச்சியடையவில்லை. இயற்கை சக்திகள், கருவிகளில் இருக்கும் ஆற்றல், நீர்நிலைகளில் அவர்கள் குனியும் போது தோன்றிய நிழல், கனவுகள் ஏற்படக் காரணம் போன்ற பல செயல்களுக்கு விடையளிக்கும் விதத்தில் மக்களால் உருவாக்கப்பட்ட சிந்தனையே ஆன்மா (Soul), அல்லது ஆவி (Spirit) என்பதாகும்.

ஆவி வழிபாட்டிலிருந்தே சமயம் தோன்றியது என்று கூறும் டைலர், அக்கோட்பாட்டில் இறப்பு, கனவு ஆகியவற்றோடு தொடர்புடைய ஆன்மாக் கோட்பாடும் அடங்கும் எனக் கூறுகிறார். இயற்கையின் சீற்றத்திற்கும், கனவின் வியத்தகு நிகழ்ச்சிகளுக்கும், எதிரொலி கேட்டதற்கும், அந்தப் பொருள்களில் உறையும் ஆவிகளேக் காரணம் என நம்பத் தொடங்கிய தொன்மை மக்கள் வாழ்வுக்கும், இறப்புக்கும் ஆவிகளேக் காரணமெனக் கருதினார். கனவிலும், தூக்கத்திலும் இறந்த மூதாதையர்களையும் பல்வேறு செயல்களையும் கண்டனர். இவ்வாறான கனவுகளின் அடிப்படையில் தமது வாழ்வில் ஏற்படும் தோல்விகள் அனைத்திற்கும் தமது உறவுகளின் ஆவி, அவர்களது குறைபாடும் காரணம் எனக் கருதினான். இறந்தவர்கள் ஆவி வடிவில் வாழ்வதாகக் கருதி அவர்களை வழிபட முற்பட்டதன் விளைவால் முன்னோர் வழிபாடும் தோன்றியது. குறிப்பாக, இறந்தவர்களின் ஆவிகள் பெருந்துன்பத்தைத் தந்தன என நம்பிய நிலையில் அவற்றை அமைதிப்படுத்தும் முயற்சியாக மேற்கொள்ளப்பட்ட சடங்கியல் நிகழ்த்துகையே ஆவியுலகக் கோட்பாடாகக் காணப்படுகின்றது. எனவே டைலர் இயற்கைக்கு அப்பாற்பட்ட அதிபௌதீத சக்திகளின் கூட்டிணைப்பே ஆவியுலகவாதம் என்கிறார்.

Tim Ingold இன் கருத்துப்படி ஆவியுலகம் என்பது தனிப்பட்ட ஆன்மாக்கள் மீது ஆழ்ந்த நம்பிக்கையை உருவாக்கி பல்சமயத்தில் ஒற்றுமையை ஏற்படுத்துவதோடு வாழ்க்கையை நிலை நிறுத்துவதற்கான திறவுகோல் என்கின்றார்.

Jean Piaget என்பவரின் கருத்துப்படி ஆவியுலகக் கோட்பாடானது நம்பிக்கையிலிருந்து தோன்றியதாகும். குழந்தைகள் ஒரு உள்ளார்ந்த ஆன்மீக உலகக் கண்ணோட்டத்துடன் பிறந்து பின்னர் காணும் பொருட்களைப் பயம் கலந்த நம்பிக்கையுடன் வழிபட்டதன் விளைவால் தோன்றியதே இவ்வாதமாகும். Margaret Mead இவரது கருத்துக்கு மறுப்பு தெரிவித்து, குழந்தைகள் பிறக்கும் போது ஆன்மீக உலக நோக்குடன் பிறக்கவில்லை. சமுதாயத்துடன் தொடர்பு கொள்ளும் போது தோன்றியதே ஆவியுலக வாதமாகும்.

இவ்வாறு பல அறிஞர்கள்களும் ஆவியுலகவாதம் பற்றிய கருத்துக்களை முன்வைத்த போதும் டைலரின் பங்களிப்பு இன்றியமையாததாகும்.