’அணி’ என்ற சொல்லுக்கு ’அழகு’ என்பது பொருள். கம்பர் தம் காப்பியத்தில் வேற்றுமை பொருள் வைப்பணி, தற்குறிப்பேற்ற அணி, மடக்கணி, ஒப்புவினை புணர்ப்பு அணி, ஏகதேச உருவக அணி, உருவக அணி, உவமை அணி, அலங்கார அணி, குறிப்பு மொழி அணி, தன்மை நவிற்சி அணி, உடன் நவிற்சி அணி, பிற குறிப்பு அணி, மேல் மேல் முயற்சி அணி அலங்கார வினோதங்கள், அவநுதி அணி, எடுத்துக்காட்டு உவமை அணி, உயர்வு நவிற்சி அணி என பல அணிகளைக் குறித்துள்ளார். அவற்றுள் ஒன்று சிலேடை அணியாகும். கம்பர் தன் காப்பியமான கம்பராமாயணத்தில் சிலேடைஅணி குறித்துக் கூறியுள்ள கருத்துக்களை ஆராய்வோம்.

புலவர்கள் தன் கற்பனைத் திறத்தாலும், புலமையாலும், சொல்லிலும், பொருளிலும் அழகு சேர்த்து செய்யுள் இயற்றுகின்றனர். இத்தகைய அணிகளைப் பற்றி கூறும் நூலே ’அணியிலக்கணம்’ ஆகும்.

அணியானது சொல்லணி, பொருளணி என இரு வகைப்படும். சிலேடை, மடக்கு, யமகம், திரிபு முதலியன சொல்லணியின் வகைகளாகும். உவமை, உருவகம், முதலானவை பொருளணியின் வகைகளாகும்.

சிலேடை ஒரு சொல் அல்லது தொடர்ச்சொல் பல பொருள் படும்படி அமைவது “சிலேடை” எனப்படும். இதனை “இரட்டுற மொழிதல்” என்றும் கூறுவர்.

"ஒருவகைச் சொற்றொடர் பல பொருட்பெற்றி
தெரிதர வருவது சிலேடையாகும்" (தண்டியலங்காரம் 76)

சிலேடை அணி செம்மொழிச் சிலேடை என்றும், பிரிமொழிச் சிலேடை என்றும் இரு வகைப்படும்.

"அதுவே செம்மொழி பிரிமொழி
யெனவிரு திறப்படும்" (தண்டியலங்காரம் 77)

ஒரு சொற்றொடரில் உள்ள சொற்கள், பிரிக்கப்படாமல் அப்படியே நின்று பல பொருள் தருவது “செம்மொழிச் சிலேடை” எனப்படும்.

சீதையைத் தேடிச் செல்லும் வானரர், விந்திய மலைப்பக்கம் சென்று பார்த்த போது, அம்மலை சிந்தூரம் எனும் பொடியுடன் மணிகள் பொருந்தி அந்திவானம் போல் தோன்றுதலாலும், பாம்பு - திங்கள் - ஆறு ஆகியவை பொருந்தி இருத்தலாலும் சிவன் முடியை ஒத்திருந்தது.

"சிந்து ராகத் தொடும் திரள்மணிச் சுடர் செறிந்து
அந்தி வானத்தின் நின்று அவிர்தலான் அரவினொடு" (பிலம் புக்கு நீங்கு படலம் 814)

விந்திய மலைக்கும், சிவனுக்கும் பொதுவான செய்திகளைக் கூறி, இரு பொருளான சிலேடை அணி உடையதாகவே அமைந்துள்ளது. செந்நிறச் சிந்தூரப் பொடியும், செம்மணிகளும் உடைமையால் மலை செந்நிறமுடையதாகத் தோன்றுகிறது. ’சிவன் எனும் செம்மேனி அம்மான்’ சிவனும் செந்நிறத்தான். மலையிலும் பாம்பு உள்ளது, சிவனின் தலையிலும் பாம்பு உள்ளது. மலையில் இருந்து ஆறு தோன்றும், சிவனின் தலையிலும் பாம்பு, திங்கள், கங்கை ஆறு உள்ளது. ஆகவே சிவனும், விந்திய மலையும் ஒப்புமை உடையனவாகும்.

மற்றொரு பாடலாக, ஆறு செல் படலத்தில் சீதையாகியப் பெண்ணை நாடிச் சென்றவர்கள் பெண்ணை அடைந்தனர். அதாவது, பெண்ணை ஆற்றை அடைந்தனர். மணல் மேடாகிய முலைகளையும், ஆம்பலாகிய இதழ் வாயினையும் முத்துக்களாகிய பற்களையும் உடையது.

"புள் நைவெம்முலைப் புள்ளினம் ஏய்தடத்து
உண்ண ஆம்பல் இன் அமிழ்தம் ஊறு வாய்
வண்ண வெண் நகைத் தரள வாள் முகப்
பெண்ணை நண்ணினார் பெண்ணை நாடுவார்" (ஆறுசெல்படலம் 896)

உவரிகைகளிலே குறைவில்லாமல் விடப்பட்ட சாளரங்களில் இருந்து அழுத பெண்கள் கூண்டுக்கிளிகள் போல் காணப்பட்டனர். சொரிந்தது மாடங்களும் இராமனுக்கு இறங்கி அழுதது போல் இருந்தது.

"மன் நெடுங் குமரன்மாட்டு அழுங்கி மாடமும்
பொன் நெடுங்கண் கழித்து அழுவ போன்றவை" (நகர்நீங்கு படலம் 485)

மாடங்களின் கண்ணீர் இடங்கள் நீர் விழுந்து குழியா என இது சிலேடை.

இராமனும், சீதையும் சேர்ந்து கங்கையில் நீராடுவதாகப் பாட்டு. (சிவபெருமானும் இராமனும்) சிவபெருமானுக்கும், இராமனுக்கும் சிலேடை).

"வெங் கண் நாகக் கரத்தினன் வெண் நிறக்
கங்கை வார் சடைக் கற்றையன் கற்புடை
மங்கை காண நின்று ஆடுகின்றான் வகிர்த்
திங்கள் சூடிய செல்வனின் தோன்றினான்" (கங்கைப்படலம் 627)

திங்கள் சூடிய செல்வனின் தோன்றினான். சிவபெருமானைக் குறிக்கும் போது, நாகக் கரத்தினம் என்பது கொடிய பாம்புகளை அணிந்தவன் என்றும், கங்கைவார் சடை கற்றையன் என்பது கங்கை ஒழுகும் நீண்ட சடைத் தொகுதியை உடையவன் என்றும், மங்கை காண நின்று ஆடுகிறான் என்பது உமாதேவி காண, நின்று கூத்தாடுகிறான் என்றும், எளிதில் பொருள்படும். இராமனைக் குறிக்கையில், இவை முறையே, கொடிய கண்களை உடைய யானையின் துதிக்கைப் போன்ற கைகளை உடையவன் என்றும், தவக்கோலத்துக்கு ஏற்பப் புனைந்த சடைமுடியில் விழும் போது, கங்கை நீர் ஒழுகியதென்றும், சீதைக்காண நின்று நீராடினான் என்றும் பொருள்படும்.

ஒரு சொற்றொடரில் உள்ள சொற்களை வேறு வேறு வகையாகப் பிரித்துப் பல பொருள் கொள்வது “பிரிமொழிச் சிலேடை” எனப்படும்.

சீதையின் அழகு குறித்துச் சூர்ப்பணகை, இராவணனிடம் கூறும் போது,

“இந்திரன் சசியைப் பெற்றான் இருமூன்று வதனத்தோன்தன்
தந்தையும் உமையைப் பெற்றான் தாமரைச் செங்கணானும்
செந் திருமகளைப் பெற்றான் சீதையைப் பெற்றாய் நீயும்
அந்தரம் பார்க்கின் நன்மை அவர்க்கு இலை உனக்கே ஐயா” (சூர்ப்பணகை சூழ்ச்சிப்படலம் 626)

இப்பாடலில் கடைசி வரி இரண்டு அர்த்தங்களைக் கொண்டதாக உள்ளது. இந்திரனுக்கு இந்திராணி, ஆறுமுகக் கடவுளின் தந்தைக்குப் பார்வதி, தாமரைக் கண்ணனாகியப் பெருமாளுக்கு லட்சுமி போன்று, உனக்கும் சீதை கிடைத்து விட்டால், உன்னோடு அவர்களை ஒப்பிட்டுப் பார்த்தால், உயர்வு உனக்குத்தானே தவிர, அவர்களுக்கு இல்லை.

’அந்தரம் பார்க்கின் நன்மை, அவருக்கு இலை, உனக்கே ஐயா’

என்று கொண்டால், இராவணன் சீதை ஜோடிதான் உயர்ந்தது மற்றும் மூவரின் ஜோடியும் நன்மை பயவாதது என்ற பொருள்.

இன்னொரு விதமாக இதே வரியைப் படித்தோமானால்

’அந்தரம் பார்க்கின் நன்மை அவருக்கு, இலை உனக்கு ஐயா’

என்று கொண்டு எல்லா நன்மைகளும் அந்த மூவருக்கும்தானேத் தவிர, சீதையைப் பெற்றதால் உனக்கு ஒரு நன்மையும் இருக்கப் போவதில்லை என்ற பொருளும் தொனிக்கும்.


சூர்ப்பணகை, இராவணனிடம் மும்மூர்த்திகளும் அவரவர் தேவியருக்கு அவரவர் மேனியிலேயேத் தகுந்த இடத்தைத் தந்து, பெருமைப்படுத்தி இருக்கின்றார்கள். சிவன் தன் இடப் பாகத்திலும், திருமால் மார்பிலும், பிரம்மன் நாவிலும் தன் தேவியரை நிறுத்தி இருக்கின்றார்கள், இப்போது நீ சீதையை எந்த இடத்தில் வைக்கப் போகிறாய்? உனக்கு 10 தலைகளும், 20 தோள்களும் இருக்க, அவர்களை விட, நீ சீதைக்கு நல்ல இடமாக அமைத்துத் தர முடியும் அல்லவா?

“பாகத்தில் ஒருவன் வைத்தான் பங்கயத்து இருந்த பொன்னை
ஆகத்தில் ஒருவன் வைத்தான் அந்தணன் நாவில் வைத்தான்
மேகத்தில் பிறந்த மின்னை வென்ற நுண் இடையினாளை
மாகத் தோள் வீர பெற்றால் எங்ஙனம் வைத்து வாழ்தி” (சூர்ப்பணகை சூழ்ச்சி படலம் 627)

பாகத்தில் ஒருவன் இப்பாடலிலும் கடைசி வரி இரு பொருள் தந்து நிற்கிறது.

’எங்ஙனம் வைத்து வாழ்த்தி’

மற்றவர்கள் தம் மனைவியருக்கு இடம் கொடுத்து வாழ்வது போன்று, நீயும் சீதைக்கு உன் மேனியில் எந்த இடத்தைக் கொடுத்து வாழப் போகிறாய் என்பது நேரடியான ஒரு பொருள்.

“இன்னொரு விதமாக ’எங்ஙனம் வைத்து வாழ்த்தி”’

என்ற கேள்விக்கு, மற்றவர் எல்லாம் தம் தம் மனைவியரை, நல்ல முறையில் வைத்து வாழ்கின்றார்கள். ’நீ எங்கே அப்படி வாழப் போகிறாய். (சீதையுடன்) நீ அவளுடன் வாழப் போவதே இல்லை’ என்ற விளக்கமும் அளிக்கலாம்.

மழலை சிந்தும் பேச்சுடைய சீதையைப் பெற்ற பிறகு, அவள் சொன்னதுதான் உனக்கு வேத வாக்காகப் போய்விடும். அவள் சொன்னதைத் தவறாமல் நிறைவேற்றவே நீ பார்ப்பாய். அதனால், அள்ளஅள்ளக் குறையாத உன் செல்வத்தையெல்லாம் அவளுடைய விருப்பத்திற்குக் கொடுத்து விடுவாய், அப்படிச் செய்வது சரிதான். சீதைக்காக நீ என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யலாம். அவளை அடைந்ததால் மூவுலகிலும் உன் பெயரும், புகழும் ஓங்கி வளரும். இப்படி உன்னுடைய நன்மைக்காக, அவளை உனக்கு நான் காட்டிக் கொடுத்தாலும், என் மனதில் ஒரு நெருடல் இருக்கத்தான் செய்கிறது. உன்னுடைய மற்ற மனைவியருக்கெல்லாம் நான் தீங்கு செய்கின்றேனோ என்று என்ன செய்வது, ஒரு பெரிய நன்மை நமக்குக் கிடைக்கும் போது, சில சிறு சிறு துன்பங்களையும் நாம் ஏற்றுக் கொண்டுதானே ஆக வேண்டும்.

“பிள்ளை போல் பேச்சினாளைப் பெற்ற பின் பிழைக்க லாற்றாய்
கொள்ளை மா நிதியம் எல்லாம் அவளுக்கே கொடுத்தி ஐய
வள்ளலே உனக்கு நல்லேன் மற்று நின் மனையில் வாழும்
கிள்ளைபோல் மொழியார்க்கு எல்லாத் கேடு சூழ்கின்றேன் அன்றே” (சூர்ப்பணகை சூழ்ச்சிப் படலம் 77)

இப்பாடலில் சீதை பேசியப் பேச்சை நீ மீற மாட்டாய் என்பது ஒரு பொருள்.

’பிழைக்கலாற்றாய்’ என்பது ஒரு பொருள். சீதையைப் பெற்ற பின்னர், ’நீ எங்கே உயிர்ப் பிழைக்கப் போகிறாய், உனக்கு இயலாது’. ஏனெனில், ’சீதை தான் விஷம் ஆயிற்றே’ என்பது மற்றொரு பொருள்.

சீதையை நீ பெற்று ஆனந்தமாக இரு. அதே வேளை உன் வாள் வலிமையை உலகங்கள் எல்லாம் கண்டு வாழ்த்தும்படி, அந்த இராமனைப் பிடித்து என்னிடம் தந்துவிடு,

“மீன் கொண்டு ஊடாடும் வேலை மேகலை உலகம் ஏத்த
தேன் கொண்டு ஊடாடு கூந்தல் சிற்றிடை சீதை என்னும்
மான் கொண்டு ஊடாடு நீ உன் வான் வலி உலகம் காண
யான் கொண்டு ஊடாடும் வண்ணம் இராமனைத் தருதி என்பால்” (சூர்ப்பணகை சூழ்ச்சிப் படலம் 630)

ஊடாடுதல் என்பது இரு பொருள் தந்து நிற்கிறது. கடைசி வரியில் இராமனோடு நான் மகிழ்ந்திருக்கும்படி, கூடியிருக்கும்படி அவனை எனக்குத் தந்துவிடு என்கிறாள்.


நேரடியாக இராமனை எனக்குத் தந்துவிடு என்று இராவணனிடம் கேட்காமல் ’ஊடாடும் வண்ணம்’ என்று கூறுகிறாள். ஊடாடுதல் என்றால் ’குறுக்கேப் புகுந்து துன்புறுத்துதல்’ என்ற பொருளும் தோன்றும்படி பேசினாள்.

மற்றொரு பாடலில், 14 ஆண்டு வனவாசம் என்று கைகேயி கூறியவுடன் இராமன், அன்னையே மன்னவன் கட்டளை இடாவிட்டாலும் காட்டிற்குச் செல்லுமாறு நீங்கள் பணித்தால் நான் மறுப்பேனோ? மறுக்க மாட்டேன். என் பின்னவனாகிய பரதன் அரசு செல்வம் பெற்றதை, யான் பெற்றதாகவேக் கருதி மகிழ்கிறேன். தம்பிக்கு நாடு தந்து, நான் காடு சென்று தவம் புரியும் இந்த வாய்ப்பை விட, வேறு நல்ல வாய்ப்பு இனி இருக்க முடியாது. இந்த நல்ல பணியைத் தலைமேல் கொள்கிறேன். காட்டுக்கு இன்றே, இப்பொழுதேப் போகிறேன். விடையும் பெற்றுக் கொண்டேன் என்கிறான்.

“மன்னவன் பணி அன்றாகின் நும்பணி மறுப்பெனோ என்
பின்னவன் பெற்ற செல்வம் அடியேன் பெற்றது அன்றோ
என் இனி உறுதி அப்பால் இப்பணி தலைமேல் கொண்டேன்
மின்ஒளிர் கானம் இன்றே போகின்றேன் விடையும் கொண்டேன்“ (கைகேயி சூழ்வினைப் படலம் 291)

மன்னவன் பணி அன்றாகில் நும்பணி மறுப்பனோ என்பதற்கு, இது மன்னவன் பணி அல்ல. ஆனால், உன் பணிதான். நான் மறுக்க மாட்டேன் என்று பொருள் கூறுவதும் உண்டு. என் பின்னவன் பெற்ற செல்வம் அடியேன் பெற்றது அன்றோ? என்பதற்கு,

என் பின்னவன் பெற்ற செல்வம் என்பதும், நான் இப்போது பெற்றுள்ள மரவுரியணிந்த வாழ்க்கைதான் எனும் பொருள் கூறுவதும் உண்டு. பின்னால் பரதன் 14 ஆண்டு காலம் மரவுரி தரித்து, நகருக்கு வெளியே, நந்தியம்பதியில் தவக்கோலத்துடன் இராமனது பாதுகையை வைத்துக் கொண்டு வழிபடப் போகிறானே என்பதும், உள்ளுரைப் பொருள்.

சிலேடை ஒரு சொல் அல்லது தொடர்ச்சொல், பல பொருள் படும்படி அமைவது “சிலேடை” எனப்படும். இதனை “இரட்டுற மொழிதல்” என்றும் கூறுவர். சிலேடை அணி செம்மொழிச் சிலேடை என்றும், பிரிமொழிச் சிலேடை என்றும் இரு வகைப்படும்.கம்பராமாயணத்தில் செம்மொழிச் சிலேடை, பிரிமொழிச் சிலேடை என்ற இரு வகைச் சிலேடை அணிகள் குறித்து நாம் அறிந்து கொள்ள முடிகிறது.

1. ஞானசந்தரத்தரசு அ.அ., கம்பன் புதிய தேடல், தமிழ்ச்சோலைப் பதிப்பகம், புதுக்கோட்டை, 2012.

2. ஞானசம்பந்தன் அ.ச, இராமன் பன்முகநோக்கில், சாரு பதிப்பகம், சென்னை, 2016.

3. நடராசன்.பி.ரா. தண்டியலங்காரம், சாரதா பதிப்பகம், சென்னை, 2012.

4. பூவண்ணன், கம்பராமாயணம் மூலமும் தெளிவுரையும் தொகுதி 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, வர்த்தமானன் வெளியீடு, சென்னை, 2011.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.