காலந்தோறும் ஏற்படுகிற சமுதாய வாழ்வியலுக்கேற்ப இலக்கிய வளங்களைப் பெருக்கிக் கொண்டு செம்மாந்து சிறக்கின்ற செம்மொழி தமிழ் மொழியாகும். தமிழ் மொழியில் எழுத்தார்வம் மிக்க படைப்பாளர்கள் பலர் மக்களின் வாழ்வியலைக் களமாகக் கொண்டு, கதை இலக்கியங்கள் பலவற்றைப் படைத்து மொழியின் வளத்தைப் பெருக்கிய வண்ணம் உள்ளனர். சிறுகதை இலக்கியங்கள் கடந்த காலத்தையும் நிகழ்காலத்தையும் காட்டும் கண்ணாடியாக மட்டுமின்றி எதிர்காலச் சமுதாயத்திற்கும் விழிப்புணர்வு ஊட்டுவனவாக அமைகின்றன. நடப்பியல் உண்மைகளில் சிறிது கற்பனையைக் கலந்து சிறுகதை ஆசிரியர்கள் நிகழ்ச்சிகளைப் படம் பிடித்துக் காட்டுகின்றனர். அவர்களுள் கரிசல் எழுத்தாளர்கள் வரிசையில் வைத்துப் போற்றப்படுபவர் தனுஷ்கோடி ராமசாமி. முற்போக்கு எழுத்தாளர்களில் ஒருவராக விளங்கும் தனுஷ்கோடி ராமசாமி சிறுகதைகளில் பொதிந்துள்ள பொருளாதாரச் சிக்கல்களை ஆய்தல் இன்றியமையாததாகும். ‘வாழ்க்கைச் சிக்கல்கள் பொருளாதாரப் பிரச்சனையால் ஏற்படுகின்றன’ என்பதைத் தனுஷ்கோடி ராமசாமி தம் சிறுகதைகளில் வெளிப்படுத்தி உள்ளார்.

சமுதாயச் சிக்கல்களில் பொருளாதாரச் சிக்கல்களே சமூகத்தைப் பெரிதும் பாதிக்கும் சிக்கல்களாகும். செல்வம் ஒரு மனிதனிடமோ அல்லது தனி இனத்தாரிடமோ முடுக்கப்படுவதாலும் பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் ஏற்படுகின்றன. இந்த ஏற்றத் தாழ்வுகள் காரணமாகத்தான் ஏழை, பணக்காரன் போன்ற பிரிவுகளும், தாழ்ந்தவன். உயர்ந்தவன் என்ற பாகுபாடுகளும் ஏற்படுகின்றன. பொருளாதார நிலையின் அடிப்படையில் மக்களிடையே காணப்பெறும் ஏற்றத்தாழ்வுகளையும் வறியவர்களின் இரங்கத்தக்க, இயலாமை நிறைந்த, இழிவு மிக்க வாழ்க்கை நிலைகளையும் தனுஷ்கோடி ராமசாமி தம் சிறுகதைகளில் வெளிப்படுத்தியுள்ளார். அவற்றை விளக்கும் வகையில் இவ்வாய்வுக் கட்டுரை அமைகின்றது.

“சுதந்திரமாயிருந்த சமூக உறுப்பினர்களிடையிலும் வகுப்பு வேறுபாடுகள் வளர்ந்தன. விவசாயிகளும், கைத்தொழிலாளர்களும் ஒருபுறம். அவர்களைச் சுரண்டி ஆடம்பர வாழ்வு நடத்தும் ஆளும் கூட்டம் மறுபுறம். கடன்பட்டவர்கள் மறுபக்கம். செல்வர்கள் ஒருபக்கம், ஏழைகள் மறுபக்கம் என்ற நிலை உருவானது மேலும் வணிக வகுப்பு தோன்றி ஏராளமான செல்வத்தைச் சேகரித்துச் செல்வாக்கும் பெற்றது. இவ்வாறாகச் சமூகத்தில் பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வுகள் வேரூன்றின என்று மார்க்சியப் பொருளாதார அறிஞர்கள் கூறுகின்றனர்” (1)

வறுமைப்பட்ட மக்களின் தாழ்வான நிலைகளை தனுஷ்கோடி ராமசாமி தன்னுடைய பெரும்பான்மையான கதைகளில் குறிப்பிட்டுள்ளார். வறுமையின் கொடுமையை எழுதுவதற்குக் காரணம் அவருடைய மனம் சார்ந்த விளைவாகக் கூட இருக்கலாம்.

‘‘எழுத்தாளன் வாழ்பதும், பார்ப்பதும் எல்லாமே சமுதாயத்திலிருந்து தோன்ற முடியும்.’’ (2)

எனும் கருத்து இங்கு எண்ணிப் பார்ப்பதற்குரியதாகும்.

மழை இன்மையால் பயிர்கள் விளையாது பொய்த்து விடுவதால் வறியவர்கள் மேலும் வறுமைக்குள்ளாகிக் கடன்படுதல் உடமைகளை விற்றல், கடினமாக உழைத்தல் போன்ற எண்ணற்ற கொடுமைகளுக்கு ஆளாகின்றனர்.

வறட்சியினால் சொந்த ஊரில் வேலையில்லாமல் வெளியூர்களுக்குச் சென்று கூலி வேலை பார்க்கும் நிலையினை ‘ஆத்தாள்’ கந்தகக் கிடங்கினிலே என்ற கதைகளிலும் காணலாம்.

‘‘அப்பச்சி மண் வெட்ட கோசு குண்டுக்கும் போய் நாலைந்து நாட்களாகியும் வரலே’’ (3)

என்று ஆத்தாள் கதையில் காணப்படும் கதைப்பகுதியும், இவன் புருஷன் விவசாய வேலை ஏதுமில்லாததால் கார்த்திகை, மார்கழி ரெண்டு மாதம் தேனிப்பக்கம் போயி வேல செஞ்சுட்டு வாரேன் என்று சென்றுள்ளதைக் கூறும் கந்தகக் கிடங்கிலே கதையில் காணப்படும் கதைப்பகுதியும் சொந்த ஊரில் விவசாயம் இல்லாததால் வெளியூர் சென்று கூலி வேலை பார்க்கும் அவலநிலையை உணர்த்துகின்றன.

தங்கள் குடும்பத்திற்காகத் தங்களுடைய படிப்பு, எதிர்காலம், விளையாட்டுத்தனம், பிள்ளைவயது, குறும்புத்தனம் என அனைத்தையும் துறக்கும் குழந்தைத் தொழிலாளியின் துன்புறுத்தினைக் ‘கந்தகக் கிடங்கிலே...’ கதையில் ஆசிரியர் சித்தரித்துள்ளார்.

‘‘நாலு மணிக்கு முன்ன பஸ்ஸை எதி;ர்பார்த்துப் புள்ளையார் களத்துக்கு ஓடுனா… ராத்திரி எட்டு மணிக்குத்தான் திரும்பக் கொண்டாந்து அந்தப் பஸ் கொட்டிட்டு போகும்.’’ (4)

பயராபீஸ்காரனும், தீப்பெட்டி ஆபீஸ்காரனும் பிள்ளைகளை மட்டுமா அள்ளிப்போட்டுக்கிட்டு போனாங்க...? கூடவே... இந்த ஊர் விளையாட்டையும், சிரிப்பையும், அழகையும் அள்ளிட்டுப் போயிட்டாங்களே...! (5)

என்ற கதைப்பகுதி கல்வி கற்காமல் குழந்தைத் தொழிலாளர்கள் உருவாவதற்கு வறுமையை ஆசிரியர் காரணமாக்கியுள்ளார்.

தங்கள் அடிப்படைத் தேவைகளைக் கூடப் பூர்த்தி செய்ய இயலாத பெற்றோரே, தங்கள் குழந்தைகளைக் குழந்தைத் தொழிலாளர்களாக ஆக்குகின்றனர். தமிழ்நாட்டில் குழந்தைத் தொழிலாளர்களை உருவாக்கும் சாத்தூர், கோவில்பட்டி, சிவகாசி போன்ற இடங்களைக் கதைக்களமாக்கியுள்ளார் ஆசிரியர்.

வறட்சியால் விவசாயியும் கூலியாட்களும் வறுமைப் பிடியில் சிக்கிக்கொள்ள நேரிடுகிறது. தனுஷ்கோடி ராமசாமியின் ‘சேதாரம்’ என்ற கதையில் சீதையின் படிப்பு நிறுத்தப்படுவதற்கு வறட்சியே காரணமாகின்றது.

‘‘ரெண்டு, மூணு வருசமாக மழையில்லை. கிணற்றில் வேறு சரியாகத் தண்ணீர் இல்லை. வெள்ளாமை, விளைச்சலும் சரியில்லை. ஒரு தடவை காலேஜ்ல படிக்கின்ற அண்ணனுக்கு பீஸ் கட்டறதுக்கு கஸ்டமாக இருந்தப்போ காளைமாடுகள் ரெண்டிலே ஒன்றை ஐயா விற்றுவிட்டார். ஒரு மாடே போதும்னு அந்த மாமா துரைப்பாண்டியனோடு சேர்ந்து கூட்டுமாடு சேர்த்து வேலை செய்ய ஆரம்பித்தார். வீட்டுக் கஷ்டத்தினாலே ஐயா அக்காள் படிப்பை நிறுத்தி தீப்பெட்டி ஆபீஸ் வேலைக்கு அனுப்பிவிட்டார்.’’ (6)

என்ற கதைப்பகுதி வறட்சியினால் ஒரு குடும்பம் படும் இன்னலையும், பொருளாதாரச் சிக்கலினால் சீதை கல்வி பெற இயலாத நிலையும் விளங்குகிறது.

வறியவர்கள் உழைத்துப் பெறும் கூலியைக் கொண்டு ஒருவேளை கூட வயிறார உணவை உட்கொள்ள முடியவில்லை. கூழ், கஞ்சி என்ற எளிய உணவை உண்ணும் பற்றாக்குறையே காணப்படுகிறது. போதிய வருமானம் இன்மையும், தொடர்ந்து வேலை இல்லாமல் போவதும் உணவு இன்மைக்குக் காரணம் ஆகிறது. தனுஷ்கோடி ராமசாமியின் ‘பாரத விலாஸ்’ என்ற சிறுகதையில் காந்திமதியின் பிள்ளைகள் பல வீடுகளில் இடும் பழைய உணவுகளை உண்பதை

‘‘நாலஞ்சு வீட்டிலாவது அவங்களுக்கு ஆகாத பழையது கழிவுகளைப் போடுவாங்க… அதவாங்கி தென்னமரத்தடியிலே உட்கார்ந்து பிள்ளைகளை பசியமத்தியிருப்பாள்… அதுக பிரியமா அவக்காட்சியோட திங்கறத பார்த்து மனசுக்குள்ளேயே ஆனந்தக் கண்ணீர் விடுவாள்’’ (7)

என்று குறிப்பிட்டுள்ளார்.

வறுமையினால் மருத்துவம் செய்ய இயலாமல் தவிக்கும் நிலையினை தனுஷ்கோடி ராமசாமி தம் கதைகளில் சித்தரித்துள்ளார். பாலகிருஷ்ணனின் தம்பி முத்துக்கிருஷ்ணன் நோயால் அவதிப்படுவதை கந்தக்கிடங்கிலே... கதையில் காணலாம்.

‘‘இப்படித்தான் அஞ்சு நாளாயிருக்கு... ராத்திரியெல்லாம் காச்சல் பொரியம். விடிஞ்சா சரியாப் போகும். காச்சவில்லை வாங்கி நாலு நாள் குடுத்துப்பார்த்தாள் கேக்கல.’’ (8)

என்ற கதைப்பகுதி மருத்துவமனைக்குச் செல்ல பணம் இல்லாமல் பக்கத்துக் கடையில் மருத்துவக் குறிப்பு இல்லாமல் தானாக மருந்து வாங்கிக் கொடுக்கும் அவலநிலையைச் சித்தரிக்கின்றது.

தனுஷ்கோடி ராமசாமி தன் கதையில் வறுமையின் கொடுமையில் சிக்கித் தவிக்கும் ஏழைகளின் துன்பங்களைச் சித்தரித்துள்ளார். வானம் பார்த்த பூமியான கரிசல் காட்டில் பருவ மழை பொய்த்தால் ஏழை விவசாயிகள் வறட்சியின் பிடியில் சிக்கித் தவிக்கிறார்கள். வறியவர்களாக அவர்கள் மேலும் வறுமைக்குள்ளாகிக் கடன்படுதல், உடைமைகளை விற்றல், கடினமாக உழைத்தல் போன்ற எண்ணற்ற கொடுமைகளுக்கு ஆட்பட்டுவதைத் தன் கதையில் விளக்கியுள்ளார் தனுஷ்கோடி ராமசாமி.

குடும்பமே பட்டினி கிடப்பதை ‘கஸ்ப்பா’ கதையிலும், புளித்த நீரை மட்டும் ஒருநாள் முழுவதும் உணவாகத் தன் குழந்தைகளுக்குக் கொடுக்கும் தாயை ‘ஆத்தாள்’ கதையிலும் ஆசிரியர் சித்தரித்துள்ளார். உண்ண உணவிற்கே தவிக்கும் மக்களுக்கு புது உடை, தலைக்குத் தேய்க்க எண்ணெய் என்பதெல்லாம் வெறுங்கனவாக மட்டும் காணப்படுகிறது.

பெற்றோர் வேலைக்கு செல்வதால் உடன் பிறந்தவர்களை அன்புடன் பாதுகாக்கும் மூத்த குழந்தைகள் இருக்கும் உணவைத் தன் தம்பி தங்கைகளுக்குப் பங்கிட்டுக் கொடுத்து ஒரு தாயைப் போல பரிவுடன் நடந்து கொள்வதைத் தனுஷ்கோடி ராமசாமி கதைகளில் காணலாம்.

தனுஷ்கோடி ராமசாமி தான் வாழ்ந்த பகுதியிலுள்ள மக்களின் வாழ்வியலைத் தம் கதைகளில் பதிவு செய்துள்ளார். கரிசல் காட்டு மக்களின் வறுமையினையும் குழந்தை தொழிலாளர்களின் அவலநிலையையும் சித்திக்கும் ஆசிரியரின் கதைகளில் பெண்ணியம் பேசப்படுகிறது. எல்லாருக்கும் எல்லாம் கிடைக்கின்றதான சமதர்மச் சமுதாயம் உருவாக வேண்டும் என்னும் விழைவைக் காட்டுவனவையாக தனுஷ்கோடி ராமசாமியின் சிறுகதைகள் அமைந்துள்ளன என்பதை நாம் அறிந்து கொள்ளலாம்.

1. தனுஷ்கோடி ராமசாமி சிறுகதைகள்

2. இரவீந்திர பாரதி (தொ.ஆ)

3. நாரணம்மா

4. தனுஷ்கோடி ராமசாமி

1. எஸ். ராமகிருஷ்ணன், மார்க்சியம் பொருளாதாரம் பார்வை. ப.11-17

2. செ. சுதாகரன், அழகிரிசாமியின் சிறுகதைகள் ஒரு திறனாய்வு, ப.105

3. தனுஷ்கோடி ராமசாமி, ஆத்தாள, ப. 143

4. தனுஷ்கோடி ராமசாமி, கந்தகக்கிடங்கிலே….ப. 256-257

5. மேலது, பக். 259

6. தனுஷ்கோடி ராமசாமி, சேதாரம் ப. 206

7. தனுஷ்கோடி ராமசாமி, பாரதவிலாஸ், ப. 122

8. மேலது, ப. 258.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.