தமிழர்கள் இயற்கையோடு இயைந்து ஆண் - பெண் சரிநிகர் சமானமாய் வாழ்ந்திருந்த காலத்தில் தமிழகத்தில் வந்து குடியேறிய சமசுகிருதத்தை மொழியாகக் கொண்ட ஆரிய இனம் தனது பண்பாட்டையும், கலாச்சாரத்தையும் தமிழின் மீதும் தமிழரின் மீதும் சிறிது சிறிதாகத் திணிக்க ஆரம்பித்தது. ஆனால் இவர்களின் சமயக் கருத்துக்கள் சில பகுத்தறிவு சிந்தனையாளர்களால் சிறிதும் ஏற்கப்படவில்லை. எனவே அதற்கு எதிரான மெய்யியல், தருக்கவியல் கோட்பாடுகள் பகுத்தறிவு சிந்தனையாளர்களால் உருப்பெற்று மக்களை விழிப்படையச் செய்தது. அவ்வகையில் தோன்றிய ஒரு அறிவியல்கோட்பாடே உலகாய்தம் என்னும் பூதவாதமாகும்.

ஐம்பூதக் கோட்பாடு என்பது தமிழர்களுக்கே உரியது. இவ்வைம்பூதங்களை ஆய்ந்ததினால் இவை பூதவாதம் என்று வழங்கப்படுகிறது. இது பண்டைய கலத்திலேயே தமிழகத்தில் அரும்பி மலர்ந்து மணம் வீசிய ஓர் அறிவியல் கோட்பாடாகும்.

உலகிலுள்ள அனைத்துக் கருத்துக்களையும் இரண்டு வகையில் பிரிக்கலாம். ஒன்று காட்சி, மற்றொன்று அநுமானம்.

நமது ஐம்பொறிகளால் உணரக்கூடிய, நேரடியாகக் கண்ணெதிரே காணக்கூடியவற்றைக் காட்சி என்கிறோம். இவையே காட்சி அளவை எனப்படுகிறது.

ஆனால் நேரடியாகக் காணமுடியாத, அறிய முடியாத ஒன்றை ஊகத்தின் மூலம் அறிந்து கொள்வது அநுமானம் எனப்படும். இந்த அநுமானம் என்பது தெளிவு பெறாத சற்று ஐயப்பாடு நிறைந்ததாகும். எனவே காட்சி அளவையை ஏற்கும் உலகாயதர்கள் அநுமானத்தை ஏற்கவில்லை.

உலகத் தோற்றம் குறித்து உலகில் தோன்றிய அனைத்து சமயங்களும் தமது கருத்துக்களைக் கூறியுள்ளது. ஆனால் அண்டம், உலகு, உயிர் பற்றி முழுமையான அறிவியல் முறையில் ஆராய்ந்த ஒரு கோட்பாடு உலகாயதம் மட்டுமே.

காட்சிக்குப் புலனாகும் நிலம், நீர், காற்று, நெருப்பு ஆகிய நான்குமே அடிப்படையானப் பொருள்கள். ஆகாயம் காட்சிக்குப் புலனாகாதது. அநுமானம் மூலமே அறியப்படுகிறது. எனவே ஐந்தாவது பூதமாக ஆகாயத்தை உலகாயதர்கள் ஏற்கவில்லை.

இந்த அடிப்படையான நான்கு பூதங்களும் வெவ்வேறு விதத்தில் ஒன்று சேர்வதால் உருவானதே இவ்வுடலும், உலகிலுள்ள பிறப் பொருள்களும் என்பது உலகாயதர் கொள்கை.

உலகத் தோற்றம் குறித்த கருத்துக்கள் நமது சங்க இலக்கியங்களிலும், தொல்காப்பியத்திலும் காணக் கிடைக்கிறது. பூதவாதிகளின் கொள்கையை மெய்ப்பிக்கும் வகையில் தொல்காப்பியம்,

“நிலம் தீ நீர் வளி விசும்போடு ஐந்தும்
கலந்த மயக்கம் உலகம்” (தொல். மரபு -90)

என்கிறது. இவ்வாறே உலகம் தோன்றிய விதத்தை பரிபாடல் பின்வருமாறு வகைப்படுத்துகிறது.

“கருவளர் வானத்து இசையின் தோன்றி
உரு அறிவாரா ஒன்றன் ஊழியும்
உந்து வளி கிளர்ந்த ஊழ்ஊழ் ஊழியும்
செந் தீச் சுடரிய ஊழியும் பனியொடு
தண் பெயல் தலைஇய ஊழியும் அவையற்று
உள் முறை வெள்ளம் மூழ்கி ஆர்தருபு
மீண்டும் பீடு உயர்வு ஈண்டி அவற்றிற்கும்
உள்ளீடு ஆகிய இரு நிலத்து ஊழியும்”(பரிபாடல். 2: 5-12)