கட்டுரை

கருத்தரங்கக் கட்டுரைகள்

தமிழர்களின் மிகச்சிறந்த பண்புகளுள் போற்றுதற்குரியது விருந்தோம்பல் பண்பாகும். இல்லறத்தின் சிறப்பாகவும் விருந்தோம்பல் கூறப்படுகிறது. மேலும்,

“மன்னவன் புறந்தர வருவிருந்து ஓம்பி” (கலி-8:21)

என்னும் பாடல்வழி மன்னவனின் நல்லாட்சியில்தான் விருந்தினரைப் பேண முடியும் என்பதை அறிய முடிகிறது,

தமிழர்களின் கடனாக கருதப்பட்ட விருந்தோம்பலின் சிறப்பினைக் கூறுமிடத்து, இளவேனில் தூதாக வந்ததால் அதனையும் அழைத்து அதற்கு விருந்தானவற்றைச் செய்வோம் வா என தோழிக் கூறுவதாக அமைந்த பாடல் விளங்குகின்றது.


“தன் அருவி நறு முல்லைப்
போது அரக் கொள்ளும் கமழ் குரற்கு என்னும் -
தூது வந்தன்றே, தோழி!
துயர் அறு கிழவியோடு; அயர்ந்தீகம் விருந்தே” (கலி-32:16-19)

ஊடல் தீர்க்கும் வாயில்களுள் விருந்தினர் வருகையும் ஒன்றாகும். பரந்தையிடம் சென்று மீண்ட தலைவன், தலைவியின் ஊடலைத் தீர்க்க விருந்துடன் வந்தான் என்பதை,

“விருந்து எதிர்கோடலின் மறப்பல்” (கலி-75:17)

எனவரும் பாடல் வரிகளின் மூலம் அறிய முடிகிறது.

விருந்தோம்பலின் சிறப்பினை பல்வேறு இலக்கியங்கள் காட்டுகின்றன.

மனைவி கணவனுக்குத் தாம்பூலம் கொடுத்தல் மரபு

“அம்மென்திரையலோடு அடைக்காய் ஈத்த மையிர் ஓதி” (சிலம்பு)

என்று சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது. உரிமை உடையவர்கள் தம்முன் கொடுப்பதும் பெறுவதும் மரபாக கருதப்படுகிறது. தலைவன் ஒருவன் தாம்பூலம் கொடுத்து, ஒரு பெண் பெற்றுக் கொண்டால் அவள், அவனுக்கு இசைந்தனள் என்பது கருத்து, இவ்வாறாக தாம்பூலம் கொடுக்கும் மரபு பண்டைய காலம் முதல் இன்று வரை தமிழர்தம் மரபாக கருதப்பட்டு வருவதை அறிய முடிகிறது. கலித்தொகையில்,

“தையால்! தம்பலம் தின்றயோ? (கலி-65)

என்னும் வரிகள் இம்மரபை விளக்கி அமைகின்றன.

அல்லன அதாவது நன்மைக்கு, எதிரான செயல்களை செய்பவரது நாட்டில் இயற்கையான விளைபொருள் விளையாது என்ற நம்பிக்கை பண்டைய மக்களிடத்துக் காணப்பட்டது. இதனை,

“வள்ளி கீழ் விழர் வரைமிசைத் தேன் தொடா!
கொல்லை குரல் வாங்கி ஈனா - மலை வாழ்நர்
அல்ல புரிந்து ஒழுகலான்” (கலி-39)

என்னும் குறிஞ்சிக்கலிப் பாடல் வரிகள் புலப்படுத்துகின்றன.

மேலும் பிசாசு பற்றிய நம்பிக்கைகள் மக்களிடையே நீண்ட காலமாக உள்ளது. இயல்பான இறப்பின்றி, இறந்தவர்கள் ஆவியாக மாறிச் சுற்றுவர் என்பது பழங்கால நம்பிக்கை. அதிலும் பிசாசுகளில் ஆண், பெண் பாகுபாடு உண்டு,

“ஏனைப் பிசாசு; அருள்; என்னை நலிதரின்,
இவ்ஊர்ப்பலி நீ பெறாஅமல் கொள்வேன்’ (கலி-65)

என்னும் பாடல் வழியாக பிசாசு பற்றிய நம்பிக்கைகள் தமிழர்களிடம் இருந்தமையை அறிய முடிகிறது.

தைந்நீராடுதல் இளம் பெண்களால் நிகழ்த்தப் பெறும் ஒரு நிகழ்ச்சி. சங்க இலக்கியங்களில் சுட்டப் பெறும் இது, பண்டைத் தமிழரின் பண்பாட்டோடு தொடர்புடையது. மணமாகாத பெண்கள் மார்கழி முழுமதி நாள் தொடங்கித் தை முழுமதி நாள் வரை அந்த நாளின் காலையில் நீராடி நோன்பிருப்பர்.

தைந்நீராடும் மகளிர் பிறர் இல்லத்திற்குச் சென்று பாடி, தர்மம் பெற்றுக் கிடைத்தவற்றைப் பிறர்க்குக் கொடுக்கும் வழக்கத்தையும் கொண்டிருந்தனர். இது சிறந்த செயலாகக் கருதப் பெற்றது, இதனை;

“வை எயிற்றிவர் நாப்பண், வகை அணிப்பொலிந்து, நீ
தையில் நீர் ஆடிய தவம் தலைப்படுவாயோ?”

என்னும் பாடல் விளக்கி அமைகிறது.

குறிஞ்சி நில மக்கள் வேங்கை மலரும் காலத்தில் திருமணம் செய்யும் மரபினைக் கொண்டிருந்தனர். இச்செய்தி,

“வேங்கை விரிவிடம் நோக்கி”

என்னும் பாடல் வரிகளால் அறியலாகிறது.

இச்செய்தியானது அகநானூற்றில்,

“வேங்கை விரிவிடம் நோக்கி” - மன்ற வேங்கை
மணநாட் பூத்த மணியேர் அரும்பின் பொன்வீ” (அக.நா-232)

என்னும் பாடல் வரிகளால் எடுத்தியம்பப்படுகிறது.

திருமணத்தின் போது புதுமணல் பரப்பி, செம்மண் பூசி, தெய்வமாகப் பெண் எருமையின் கொம்பினை வைத்துப் பெருமணம் எடுக்கின்றனர் என்ற செய்தியும் முல்லைக்கலியில்

“தருமணல் தாழப்பெய்து, இல் பூவல் ஊட்டி,
எருமைப் பெடையோடு” (கலி-114)

என்னும் வரிகளில் அறியப்படுகிறது. மேலும் திருமணம் பெண் வீட்டில் நடைபெற்றது என்பதை,

“வதுவையும் ஈங்கே அயர்ப” (கலி-115)

என்னும் வரிகளில் அறிய முடிகிறது.

நல்ல நிகழ்ச்சி நடத்துவதற்கு நல்ல நாள் நல்ல நேரம் பார்க்கும் பழக்கமும் தமிழர்களிடம் பழங்காலம் முதலே இருந்து வருகிறது. ‘மன்னும் நிமித்தம்’ (தொல்-982) என்னும் நாளும் புள்ளும் பிறவற்றின் நிமித்தமும் (தொல்-1087) என்றும் தொல்காப்பியர் சுட்டியுள்ளார். நல்ல நேரம் பார்க்கும் வழக்கத்தினை,

“நெறி அறி செறி குறி புரிதிரி அறியா அறிவணை முந்துறீஇ,
தகைமிகு தொகை வகை அறியும் சான்றவர் இனமாக,
வேய்புரை மென்தோட் பசலையும், அம்பலுட்,
மாயப் புணர்ச்சியும், எல்லாம் உடன் நீங்க,
சேய் உயர் வெற்பனும் வந்தனன்” (கலி-39)

என்னும் பாடல் வரிகள் புலப்படுத்துகின்றன. மேலும் இப்பாடலின் மூலம் பெண் கேட்டுத் தலைவன் வீட்டார், இனத்தோடு தலைவி வீட்டிற்கு வந்தனர் என்பதையும், திருமண உறுதிப்பாட்டிற்கு நாள் குறிக்க வந்தனர் என்பதையும் இப்பாடல் வரிகள் விளக்கி நிற்கின்றன.

“நல் எழில் உண்கணும் ஆடுமால் இடனே” (கலி-11)

என்னும் பாலைக்கலி பாடலில் பெண்களின் இடக்கண் துடித்தல் நன்னிமித்தமாகக் கூறப்பட்டுள்ளது. பல்லி இசைத்ததும் தலைவன் இருக்கும்படி தோழி கூறுவதன் மூலம் பல்லி சகுனமும் இருந்ததை அறிய முடிகிறது.

“புனைநலம் வாட்டுஓர் அல்லர் மனைவயின்
பல்லியம் பாங்கு ஒத்து இசைத்தன” (கலி-11)

தெய்வ வழிபாடு தொன்று தொட்டு இருந்து வருகின்றது. விரைவில் திருமணம் நிகழ வேண்டி தெய்வத்தை வணங்குவர். குறிஞ்சி நிலப்பகுதியில் வாழ்வதால் குரவைக் கூத்தாடி இறைவனை வழிபட்டனர். பின்வரும் பாடலால் இதனை அறியலாம்.

“வரை உறை தெய்வம் உவப்ப, உவந்து
குரவை தழீஇ யாம் ஆட” (கலி-39)

* தமிழர்களின் ஈகைப் பண்பாட்டினைப் பல இலக்கியங்கள் எடுத்துரைக்கின்றன. தமிழர்களின் வாழ்வோடு இணைந்த அறமாக இது விளங்கியுள்ளது.

* திருமணம் போன்ற நல்ல நிகழ்ச்சிகளை நடத்தும்போது நல்ல நாள் பார்த்தல் மரபாக கருதப்பட்டது.

* விருந்தோம்பல் தமிழர்களின் தலையாய மரபாக கருதப்பட்டுள்ளது.

* அறமல்லாத செயல்கள் செய்தால் இயற்கையாக நடைபெறும் செயல்கள் நடைபெறாது என்ற நம்பிக்கையும், பிசாசு நம்பிக்கையும் காணப்பட்டுள்ளது.

* நல்ல நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற வேண்டி தெய்வ வழிபாடு நிகழ்த்துதல், பெண்கள் தை நீராடுதல், தாம்பூலம் தரித்தல் போன்ற பண்பாட்டு நிகழ்வுகள் சங்க காலம் தொட்டு இன்று வரை நடைபெறுவது இக்கட்டுரை வாயிலாக அறியலாகிறது.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.