இருபதாம் நூற்றாண்டின் தொடக்கத்தில் மரபு முறையை மீறிக் கருத்துக்களுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுத்து மக்களிடையே விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தும் வகையில் சமுதாயத்தில் மண்டிக்கிடக்கும் மூடப்பழக்க வழக்கங்கள், பெண்ணடிமைக் கருத்துக்களை வெளிப்படுத்தியவர்களுள் முதன்மையானவர் மகாகவி பாரதியார். அவரை அடுத்து, பாரதிதாசன், கவிமணி, நாமக்கல் கவிஞர் போன்றோர் சிறப்பிடம் பெற்றிருந்தனர். அவர்களுள் கவிமணி பாடல்களில் காணப்படும் பெண்ணியச் சிந்தனை பற்றி இக்கட்டுரையில் காண்போம்.

சமுதாயத்தில் ஆரம்ப காலம் முதல் இக்காலம் வரை பெண்ணடிமை என்பது ஒரு பிரச்சனையாக இருந்து வருகிறது. ஆண்களும் பெண்களும் சமம் என்ற நிலையை உருவாக்குவதே சமுதாய சீர்திருத்தவாதிகளின் கொள்கை ஆகும்.

ஆதிகாலத்தில் பெண்கள் அடிமைப்பட்டிருந்தனர் என்பதற்குச் சான்றாக, “அடுப்பூதும் பெண்களுக்கு படிப்பு எதற்கு?” என்று சொல்லப்பட்டு வந்த சொற்றொடரையே உதாரணமாகக் கொள்ளலாம். 60 வயது ஆண்மகனுக்கு 20 வயதுப் பெண்ணைத் திருமணம் செய்திடும் வழக்கமும் இருந்தது. ஒரு ஆண் எத்தனை திருமணம் வேண்டுமானாலும் செய்து கொள்ளலாம். ஆனால், ஒரு பெண் ஒருவரைத் தவிர வேறு மணம் செய்யக்கூடாது என்று கட்டுப்படுத்தப்பட்டிருந்தனர். கணவன் இறந்தால் அவனுடன் மனைவியும் உடன் கட்டை ஏறுவதும் கட்டாயமாக்கப்பட்டு இருந்தது. இவற்றை எல்லாம் இராஜாராம் மோகன்ராய் எதிர்த்துப் போராடினார். பெண்ணடிமையை நீக்கப் பெரும் பாடுபட்டார் என்பதை,

“கணவர் வீட்டுக் கதையினைக் கேளும்
மனைவியர் வேலை வகையினைக் கேளும்
தொழுத்துச் சாணம் வழிக்க ஒருத்தி,
தொட்டித் தண்ணீர் சுமக்க ஒருத்தி
அடுக்களைச் சமையல் ஆக்க ஒருத்தி
அண்டையில் அகலா திருக்க ஒருத்தி
அத்தனை பேர்க்கும் அடிமை யாளாய்
ஏழை பாவி யானும் ஒருத்தி
எளியேன் சென்ற நாள் முதலாக
எல்லா வேலையும் என் தலை மேலாம்
பெண்டிர் நால்வரும் பெண் உன் பெற்றனர்” (1)

எனும் இப்பாடல் மூலம் பலதார மணத்தில், பெண்படும் துயரத்தையும், இழிநிலையும் கவிமணி அவர்கள் அழகாகப் படம் பிடித்துக் காட்டியுள்ளார்.

இருபதாம் நூற்றாண்டில் தோன்றிய கவிஞர்கள் பலர், பெண்ணடிமை ஒழிக்கப் பல கவிதைகளை படைத்தனர். பாரதியார், பாரதிதாசன், நாமக்கல் கவிஞர் போன்றோர் பெண்களை அடிமைப்படுத்துவதை ஒழிக்க வேண்டும் என்று கருதினார்கள். இவர்களைப் பின்பற்றியும் கவிமணி பெண்ணடிமை குறித்துத் தனது பாடல்களில் பெண்களை ஒரு உயர்ந்த படைப்பாகக் காட்டியுள்ளார் என்பதை;

“மங்கைய ராகப் பிறப்பதற்கே - நல்ல
மாதவஞ் செய்திட வேண்டும் - அம்மா!
பங்கயக் கைநலம் பார்த்தலவோ - இந்தப்
பாரில் அறங்கள் வளரும் அம்மா!” (2)

என்ற பாடல் மூலம் பெண்களின் பெருமையை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

பெண்ணின் உரிமைகளும் நலங்களும் புறக்கணிக்கப்படுவதைக் கவிமணியால் தாங்க இயலவில்லை. பெண் அன்பின் வடிவம்; தியாகத்தின் சிகரம்; கனிவின் ஊற்று; கடமையின் களஞ்சியம்; இல்லத்தின் அரசி; இன்னருளின் வழிகாட்டி; இப்பண்புகளால் தெய்வீகமாய் ஒளிர்பவள். இத்தகைய பெண்கள் வீட்டினுள் நடைப்பிணமாய் நாவற்ற பொம்மைகளாய்க் கீழ்ப்படியும், விலங்குகளாய் நடத்தப்படுவதைக் கண்டு கவிமணி ஆவேசம் கொண்டார். பெண் வஞ்சிக்கப்படுவது நேர்மைக்குப் புறம்பான செயல் என கருதினார். இதே பெண்ணைப் பராசக்தியின் வடிவமாக எண்ணி வழிபட்டான் பாரதி. அவர்களின் பெருமையையும் உணர்த்துகிறார்.

“போற்றி தாய் என்று தாளங்கள் கொட்டடா
போற்றி தாய் என்று பொற்குழு லுதடா!
காற்றி வேறியல் விண்ணையும் சாடுவோம்
காதல் பெண்கள் கடைக்கண் பணியிலே” (3)

என்று பாரதி பெண்ணின் சிறப்பைப் பாடியுள்ளார்.

பாரதி காட்டும் பெண்ணைப் போல் கவிமணியின் பெண் வீறுற்று எழும் பெண்ணல்ல. புரட்சிக்கொடி உயர்த்துபவளல்லள். ஆணுக்கெதிராக உரிமையை வழக்காடிக் கேட்கும் பெண்ணுமல்ல. அன்பு, அடக்கம், நாணம், பொறுமை, தயை ஆகிய பண்புகள் நிரம்பிய பெண் தனது பண்புகளால் தன்னை அலட்சியப் படுத்தும் ஆண்மகனை நேர்வழக்கு கொண்டு செல்கிறாள்.

நமது நாட்டில் கைம்பெண்ணின் வாழ்வு மிகத் துயரம் தருவது. இரண்டாவது மணத்தை விரும்பாத பெண் ஒருத்தி, ஏழையாக இருந்தால் அவள் தன் மக்களை வளர்ப்பதற்காகப் படுகின்ற துன்பங்களைச் சொல்லி முடியாது. கூலிவேலைகள் செய்தும், இட்லி, தோசை விற்றும், இன்னும் எவ்வளவோ துயரங்கள் அனுபவித்தும் தன் குழந்தைகளை வளர்த்துத் தன் வாழ்க்கையையும் நடத்திக் கொள்ள வேண்டியவள் ஆகிறாள். வாழ்வே அவளுக்கு ஒரு பெரும் போர்க்களமாகி விடுகிறது. கவிமணி இத்தகையக் கைம்பெண் ஒருத்தியை, நம் கண்முன் கொண்டு வந்து நிறுத்துகிறார். கதர்த்துணியை நெய்து நம் முன்னே அவள் விற்க வருகிறாள்.

“ஆவியைப் பிடித்து நான் அலைவதெல்லாம் - என்றன்
அருமைக் குழந்தைகளுக்காகவே ஐயா!
கூடப் பிறந்தவரும் மாண்டு போனாள் - என்னைக்
கொண்ட கணவரும் போய்க் காடுமறைந்தார்
தேடி அவரளித்த பொருளுமில்லை - ஒரு
செம்பால் அடித்தகாசென் - கையிலுமில்லை
வாடி முகம் சடைத்த மக்களும் உண்டு - தீரா
வயிற்றுப் பசியும் உண்டு நானும் உண்டு
வீடும் குடியிருக்க இல்லை ஐயா என்றன்
விதியின் கொடுமைகளும் கொஞ்சமோ ஐயா!
பருத்தி விளைக்குச் சென்று பஞ்சு வாங்கினேன் அந்தப்
பஞ்சை அரைத்து நல்ல நாலும் நூற்றேன்
ஒருத்தி துணையுமின்றி ஆடையும் நெய்தேன் அதை
ஊரூராய்க் கொண்டு விற்கவும் வந்தேன்” (4)

எனும் பாடல் மூலம் கவிமணி ஏழைப்பெண்ணின் நிலையை எளிமையாக எடுத்துரைக்கிறார்.

இடையிருட் காலத்தில் ஏற்பட்ட கேடுகளுள் தலையாயது, பெண்கள் தங்கள் உரிமையினை இழந்தமையேயாகும். மக்களின் பலர் பெண் இனத்தையே வெறுத்து ஒதுக்கத் தலைப்பட்டனர். பெண்களின் உரிமை பறிக்கப்பட்டது. பல துறைகளிலும் பெண்களின் பங்கு புறக்கணிக்கப்பட்டது. பெண்களுக்குக் கல்வி மறுக்கப்பட்டது. முடிவில் பெண்களின் பெருமை அடியோடு சிதைக்கப்பட்டது. (5)

பெண்ணை வெறுத்துச் சிலர் பாடவும் தலைப்பட்டனர். கூற்று, கொடுங்கூற்று, கரும்புலி, நச்சரவு, பேய் முதலியவற்றிலும் கொடியவளாகப் பெண் இழித்தும் பழித்தும் பேசப்பட்டாள். அதன் காரணமாகப் பெண்களின் நிலை தாழ்ந்து தலை கவிழ்ந்து இருளில் மூழ்கி அடுப்பங்கரையிலேயே அடங்கி, ஒடுங்கி, முடங்கி ஆமைபோலவும், ஊமைபோலவும், கோழையுள்ளத்தோடு உழன்றது. பெண்ணினம் சமுதாயத்தின் பாதியுறுப்பு, உடலில் ஒருபாதி நோக்காடுற்றல் அவ்வுடல் உடலாகாது. வீழ்ந்துபடும், அதன் நிலையே பெண்ணை வெறுத்த தமிழ்ச் சமுதாயத்துக்கு ஏற்பட்டது.

இத்தகைய இழிநிலையைக் கண்டு முதலில் கொதித்து எழுந்தவர் பாரதி. அவரைப் போலவே நம் உள்ளம் கொதித்துப் பாடியவர்களுள் ஒருவர் நம் கவிமணியவர்கள். நம் கவிமணியவர்கள் பெண்ணின் பெருமையையும், உரிமையையும் பற்றி தெள்ளத்தெளிவாக உள்ளத்தைப் பிணிக்கும் ஒலியுடன் பாடியுள்ளார். அப்பாடல்கள் பெண்களின் உரிமைகள் என்ற தலைப்பிலே ‘மலரும் மாலையும்’ என்ற தொகுதியிலே தொகுக்கப்பட்டுள்ளன.

இப்பகுதியிலே பெண்கள் வீட்டுக்கும் நாட்டுக்கும் செய்துவரும் சிறந்த தொண்டுகள் நன்கு விரிந்துரைக்கப்பட்டுள்ளன.

“அன்பினுக்காகவே வாழ்பவர் ஆர்? - அன்பின்
ஆவியும் போக்கத் துணிபவர் ஆர்
இன்ப உரைகள் தருபவர் ஆர் - வீட்டை
இன்னகை யாலொளி செய்பவர் ஆர்”

“மங்கையராகப் பிறந்ததனால் மனம்
வாடித் தளர்ந்து வருந்துவதேன்?
தங்கு புவியில் வளர்ந்திடும் கற்பகத்
தருவாய் நிற்பதும் நீர் அலவோ?” (6)

என்ற பாடலின் மூலம் பெண்ணின் பெருமையை பற்றி கவிமணி அவர்கள் உணர்த்துகிறார்.

“மங்கையராகப் பிறப்பதற்கே நல்ல மாதவம் செய்திட வேண்டும்” என்று மாதவர்க்குத் தன்னம்பிக்கை ஊட்டுகிறார் அவர். “அன்பினுக்காகவே வாழ்பவர்” பெண்கள். அது ஈசன் அவர்களுக்கு அளித்த உரிமை அந்த உரிமையை அவர்களுக்குச் சமுதாயம் வழங்கியாக வேண்டும் என்பது அவர் கருத்து பெண்களின் கல்வித் தரம் என்றென்றும் சிறப்பாக அமையவேண்டும்” என்று கவிமணி தன் பாடல்கள் மூலம் கருத்துக்கள் பலவற்றை வெளிப்படுத்தியுள்ளார்.

20 ஆம் நூற்றாண்டில் வாழ்ந்த கவிஞர்கள் அனைவரும் பெண்கள் எவ்வாறு வாழவேண்டும் என்று விருப்பப்பட்டார்களோ இன்று அது நனவாகியுள்ளது. “ஆண்களுக்கு நிகர் ஆண்களே” என்ற நிலை மாறி, “ஆண்களுக்கு நிகர் பெண்கள்” என்ற நிலையாக மாறிவந்துள்ளது. தற்காலத்தில் பெண் கல்வி என்பது கட்டாயமாக்கப்பட்டுள்ளது. அனைத்து துறைகளிலும் பெண்கள் பல சாதனை படைத்து வந்துள்ளது.

1. கவிமணி தேசிக விநாயகம்பிள்ளை, இந்திய இலக்கியச் சிற்பிகள், ப.48.

2. மலரும் மாலையும், ப.137.

3. கவிமணியின் வாழ்வும், கவிதை வளமும், ப.167.

4. மேலது, ப.172.

5. மறுமலர்ச்சி கவிஞர்கள், ப.44.

6. மலரும் மாலையும், ப.139.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.