பண்டைய தமிழகத்தை சிறப்புற ஆட்சி செய்தோர் வேந்தர்கள். “வேந்தன் எனும் பெயர் வேய்ந்தோன் என்பதன் மரூஉ. வேய்தலாவது முடியணிதலர். முடியணியும் முத்தமிழரசரையும் முடியுடை வேந்தர் எனக் கூறுவது மரபு” எனப் பாவாணர் (பழந்தமிழாட்சி, ப.18) குறிப்பிடுகிறார். வேந்தன் எனும் சொல்லானது சேர, சோழ, பாண்டியர்களையேச் சுட்டப்பட்டதை சங்க இலக்கியங்களில் காண முடிகிறது.

“வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகம்” (தெல்.பொருள்.அகத்.5)

எனத் தொல்காப்பியரும் மருதநிலத் தலைவனாக வேந்தனைக் குறிப்பிடுகிறார்.

கரிகால் வளவன் புலவர்களால் பலவாறு புகழ்ந்து பாடும் சிறப்பினன். இவனை முடத்தாமக் கண்ணியார்,

“தாய் வயிற்றில் தாயம் எய்தி” (பொருநர். 132 )

எனக் குறிப்பிடுகிறார்.

புலவர்கள் இவ்வேந்தனைக் கரிகால், கரிகால் வளவ, கரிகல் பெருவளத்தான் எனும் பெயர் கொண்டு குறிப்பிடுகின்றனர். கரிகாலனது இளமைக் காலத்தே பங்காளி அரசர்கள் அவனைச் சிறையிலிட்டனர். அதோடு சிறைக்குத் தீ வைத்தனர். அச்சமயம் சிறையிலிருந்து தப்பிய போது தீயானது பட்டுக் கால் கரிந்து விட்டது. அதுமுதல் பெற்றோர் இட்ட பெயர் மறைந்து கரிகாலன் (பொருநர்.ஈற்று வெண்பா, பழமொழி.105) என்ற காரணப்பெயரே நிலைத்துவிட்டது.



கரிகால் வளவன் வெண்ணிப் பறந்தலை எனும் போர்க்களத்தே தன்னை எதிர்த்துப் போரிட்ட சேர, பாண்டிய வேந்தரையும், பதினொரு வேளிர்களையும் முறியடித்தான். புகையரசர்களின் முரசினை அழித்து வெற்றி பெற்றான். இப்போர் வெற்றியை அழுந்தூரே ஆரவாரத்தோடு கொண்டாடியது என,

“காய்சின மொய்ம்பிற் பெரும்பெயர்க் கரிகால்
ஆர்கலி நறவின் வெண்ணி வாயில்
… … … ... ...
இமிழிசை முரசம் பொருகளத் தொழியப்
பதினொரு வேளிரொடு வேந்தர் சாய” (அகம்.246)

இவ்வகைப்பாடல் வாயிலாகப் பரணர் பதிவு செய்கிறார்.

கரிகாலன் வாகை நகரத்தின் மீது போர் தொடுத்தான். வளவனை எதிர்த்து ஒன்பது மன்னர்கள் போரிட்டனர். இவ்வொன்பதின்மரும் விரைந்த செலவுடைய குதிரைப் படை கொண்டிருந்தனர் எனினும் ஒரு பகலில் கரிகாலன் வென்றான் எனப் பரணர் புகழ்ந்து பாடுகிறார். இதனை,

“சூடா வாகைப் பறந்தலை ஆடுபெற
ஒன்பது குடையும் நண்பகல் ஒழித்த” (அகம்.125)

எனும் பாடலடிகள் உணர்த்துகின்றன.

இவ்வேந்தனுக்குரிய கழார் முன்துறையில் தன் சுற்றத்தோடு புனல்விழா கண்டு மகிழ்ந்திருந்தான். அச்சமயம் ஆட்டனத்தி, ஆதிமந்தியின் ஆடல் நிகழ்ச்சிகள் நடைபெற்றது (அகம்.376) எனப் பரணர் குறிப்பிடுகிறார்.

இங்கு கரிகாலனின் போர் வெற்றிகளையும் வலிமையையும் பரணர் புகழ்ந்து தம் அகப்பாடல்களில் பதிவு செய்வதைக் காண முடிகிறது.

பரணர் சேரன் செங்குட்டுவன் மீது தனி அன்பு கொண்டிருந்தார். இச்செங்குட்டுவன் கடல் பிறக்கோட்டிய செங்குட்டுவன் எனவும் அழைக்கப்படுகிறான். இக்குட்டுவன் மீது பரணர் பதிற்றுப்பத்தில் ஐந்தாம் பத்து பாடியுள்ளார். ஆகத்திலும் செங்குட்டுவன் கடல் போன்ற பரந்து விரிந்த படைகொண்டு சென்று கடல் நடுவே தீவிலர் வாழ்ந்த கடம்பர்களை அழித்து வெற்றி கண்டான். மேலும் பலமொழி பேசும் போர் வீரர்களைக் கொண்ட படையை உடையவன். தான் விரும்பும் இடத்தில் பாசறை அமைத்துத் தங்கும் இயல்பினன். இப்படை கொண்டே கடம்பரை அழித்தான். இதனை;

“… கடல் மருள் தானை
மட்டவிழ் தெரியல் மறப்போர்க் குட்டுவன்
பொருமுரண் பெறாஅது விலங்குசினம் சிறந்து
செருச்செய் முன்பொரு முந்நீர் முற்றி
ஓங்குதிரை எஃகம் நிறத்துச்சென் றழுந்தக்
கூர்மதன் அழியரோ நெஞ்சே” ( அகம்.212)

எனச் சினம் மிகுந்து போர் வலிமையோடு கடலை முற்றுகையிட்டுக் கடம்பரை வென்றான். இவ்வடிகளின் வழியாகப் பரணர் புகழ்கிறார். மேலும் மரந்தை எனும் துறைமுக நகரமும் இவ்வேந்தனுக்குரியது (அகம்.376) எனப் பாடுகிறார்.

பசும்பூண் பாண்டியனின் பட்டத்து யானை மீது வெற்றிக் கொடியினை வீரர்கள் பிடித்துக் கொள்வர். இக்கொடி உயர்ந்து மலை உச்சியிலிருந்து வீழும் அருவி போலக் (அருவியின் உயரத்தைப் போல ) காட்சியளிக்கும் எனப் பரணர் பாடுகிறார். இதனைப் பரணரின்

“… பசும்பூண் பாண்டியன்
களிறுஅணி வெல்கொடி கடுப்ப காண்வர
ஒளிறுவன இழிதரும் உயர்ந்தோன்று அருவி” (அகம்.162)

என்னும் அகப்பாடல் விளக்குகிறது. மேலும் இவ்வேந்தன் கொங்கு மக்களைப் புறமுதுகிடச் செய்து கொங்கு நாட்டின் பல பகுதிகளை வென்ற வரலாறு அகத்தில் (253) காணப்படுகிறது. ஆதிகன் என்பவன் இப்பாண்டியனின் படைத்தளபதி.

அகநானூற்றில் பாண்டியன் நெடுஞ்செழியன் குறித்து ஒரு பாடலில் பதிவு செய்துள்ளார் பரணர். போர் வலிமை பொருந்தியவன், நெற்றியில் மை கொண்டு அழகு செய்த யானைகளை மிகுதியாகக் கொண்டவன். கூடற் பறந்தலை எனுமிடத்தே சேர, சோழ வேந்தரைப் புறமுதுகிட்டு ஓடச் செய்தான் (அகம்.116).

இனக்குழு சமுதாயத்தின் எச்சங்களே சிற்றரசர், வேளிர் மரபு. இச்சிற்றரசு, வேளிர் மரபினைச் சேர்ந்த பலரை பரணர் தம் பாடல்கள் வழி அடையாளம் காட்டுகிறார். ஆஅய் எயினன், மிஞிலி, ஓரி, மத்தி நன்னன், நள்ளி, பழையன், திதியன், குறும்பியன், அஃதை, கழுவுள், நன்னன் உதியன், பேகன், எவ்வி, வல்லம் கிழவோன், ஆரியப் பொருநன், கணையன், பாணன் போன்றோர் வரலாறுகளைப் பரணர் பாடல்களில் அறிய முடிகிறது. இவர்களில் ஆஅய் எயினன், நன்னன், கழுவுள் ஆகியோரது வரலாறு திரும்பத் திரும்ப இடம் பெறுகிறது.

துளு நாட்டின் மன்னன் நன்னன். இவனைப் பெண் கொலை புரிந்தவன் எனக் குறுந்தொகையுள் (292) பரணர் பாடுகிறார். இம்மன்னன் பல அறம் கடந்த செயல்களில் ஈடுபடுபவனெனச் சங்கப் பாடல்கள் வழியாக உணர முடிகிறது. இவன் பக்கத்து நாடான புன்னாட்டின் மீது போர் தொடுத்தான். இதனால் அச்சமுற்ற மக்கள் ஆஅய் எயினனை வேண்டி நின்றனர். உதவி செய்வதாக வாக்களித்துப் போருக்குச் சென்றான். இப்போரில் நன்னனின் படைத்தளபதி மிஞிலியால் கொல்லப்பட்டான். கொடுத்த வாக்குறுதிக்காக உயிரை இழந்தான் ஆஅய் எயினன். இதனை,

“கொடித்தேர்ப
பொலம்பூண் நன்னன் புன்னாடு கடிந்தென
யாழ் இசை மறுகின் பாழி ஆங்கன்
அஞ்சல் என்ற ஆஅய் எயினன்
இகலடு கற்பின் மிஞிலியொடு தாக்கி
தன்னுயிர் கொடுத்தனன்” (அகம்.396)

எனும் பாடல் புலப்படுத்துகிறது. அவ்வாறு இறந்த ஆஅய் எயினன் பறவைகளின் பாதுகாவலன். எனவே இறந்த எயினன் உடலில் வெயில் படாதவாறு பறவைகள் நிழல் செய்தன.

இந்தச் செய்தியைப் பரணர் அகநானூற்றுப் (148, 181, 208, 152 ) பாடல்களில் குறிப்பிடுகிறார்.

சேர நாட்டைச் சேர்ந்த ஆயர் குலத்தலைவன் கழுவுள். இவன் காமூர் எனும் ஊரினை ஆட்சி செய்தான். இவனின் புகழ் கண்டு பொறாமை காரணமாக பதினான்கு வேளிர் ஒன்று கூடி காமூரையும், கழுவுளையும் அழித்தனர். இவ்வரலாற்றினைப் பரணர் அகம் 135 ஆம் பாடலில் பதிவு செய்துள்ளார்.

கோசர் என்பவர் பழந்தமிழகத்தில் வாழ்ந்த ஒரு இனத்தவர். இவர்களைக் கோசர், முதுகோசர், இளங்கோசர், ஒன்றுமொழிக் கோசர் எனப் பல பெயரிட்டு அழைத்தனர். இவர்களது நிலத்தில் அன்னி மிஞிலியின் தந்தையின் பசு மேய்ந்து விட அவனது கண்களைப் பிடுங்கி விடுகின்றனர். இதனால் கோபம் கொண்ட அன்னிமிஞிலி கலத்தில் உண்ணாமலும், தூய ஆடை உடுத்தாமலும் திரிந்தாள். புரின் திதியனின் உதவியோடு கோசர்களை பழி வாங்கினாள்(அகம். 261 )

ஆட்டனத்தி ஆதிமந்தி ஆகியோர் ஆடல் தம்பதியினர். இவர்கள் கரிகாலன் முன்னிலையில் கழார் எனுமிடத்தே காவிரி நீர்த்துறையில் நடனமாடினர். அப்போது ஆட்டனத்தியைக் காவிரி நீரானது இழுத்துச் சென்றது. ஆதிமந்தி தன் கணவனைத் தேடி மனம் பேதலித்து அலைந்தாள். இந்நிலையில் ஆட்டனத்தியை மருதி எனும் பெண் காப்பாற்றினாள். ஆதிமந்தியிடம் ஆட்டனத்தியைக் காட்டிவிட்டு கடலில் மாய்ந்தாள். இவ்வரலாற்றினை பரணர் அகநானூற்றில் 135, 236, 376 ஆகிய பாடல்களில் பதிவு செய்துள்ளார்.

மேலும் நீர் தலைவன் எவ்வி (266), கழார்த் தலைவன் மத்தி (226), போர் பழையன் (186, 326 ) மதுரையின் தலைவன் மற்றும் வள்ளல் அஃதை (208), பேகன் (262), திதியன் (322), கவிரமலைத் தலைவன் ஆஅய் அண்டிரன் (198), நன்னன் உதியன் (258), பாணன்,கணையன், ஆரியப் பொருநன் (386) போன்றோர் வரலாற்றையும் பரணர் தம் பாடல்களில் பதிவு செய்துள்ளார்.

அகநானூற்றில் பரணர் மூவேந்தர்களில் கரிகால் வளவன், சேரன் செங்குட்டுவன், பசும்பூண் பாண்டியன் ஆகியோரையும் சிற்றரசர்கள் வேளிர்கள், சில தலைவியரைப் பற்றிய வரலாறுகளையும் குறிப்பிட்டுச் செல்கிறார். பரணரின் மனம் கவர்ந்த நாயகர்களாக கரிகாலன், ஆஅய் எயினன், கழுவுள், ஆட்டனத்தி - ஆதிமந்தி , கோசர் - அன்னிமிஞிலி போன்றோர் திகழ்ந்ததை தம் பாடல் வழி உணர்த்திச் செல்கிறார்.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.