ஒரு நாள் இலைகள் கூடி பேசிக் கொண்டிருந்தன. அப்போது வாழை இலை, “நான்தான் எல்லோரையும் விட சிறப்பு. யார் வீட்டில், எங்கு, எந்தச் சாப்பாடு இருந்தாலும் எல்லாவிதமான ருசியான பதார்த்தங்களை முதலில் எனக்குப் போட்டு, என் மூலம்தான் சாப்பிடுகிறார்கள். அதனால் நான்தான் சிறப்புக்குரியவன்” என்றது.

வாழை இலையின் பக்கத்திலிருந்த வெற்றிலை குபீரென்று சிரித்து, “அடப் பைத்தியமே, நீ என்ன சிறப்பு? நன்றாகச் சாப்பிட்டு முடித்ததும், உன்னைக் குப்பைத் தொட்டியில் அல்லவா வீசி எறிகிறார்கள்” எனக் கிண்டல் அடித்தது. உன்னை விட நான்தான் சிறப்பு தெரியுமா? ‘மடத்து’ச் சமையல் ருசியில் அனைவரும் வயிறு நிறைய... ஏன், அதற்கு மேலும் நிறையச் சாப்பிட்டு விடுவார்கள். மடத்து சாப்பாட்டின் ருசி அப்படிப்பட்டது, நெஞ்சு நிறையச் சாப்பிட்டவர்கள் அடுத்து, அது ஜீரணமாகத் தேடுவது என்னைத்தான் வயிற்றிலிருக்கும் சாப்பாடு ஜீரணமாக நான் மிக, மிகத் தேவை அதனால் நான்தான் மிகச் சிறப்புக்குரியவன்” எனப் பதிலளித்தது வெற்றிலை.

அதைக் கேட்ட கருவேப்பிலை, “என்ன, நீ தான் சிறப்புக்குரியவனா? என்ன ஒரு முட்டாள் தனமாகப் பேசுகிறாய்... ஜீரணமாக உன்னை உபயோகித்துவிட்டு சக்கையாக்கி, உன்னை “தூ” என துப்பி விட்டுப் போகிறார்கள். சாலைகளில் உன்னால் அசுத்தம் ஏற்படுகிறது. இந்த நிலையில், நீ சிறப்புக்குரியவன் எனக் கூறிப் பெருமைப்பட்டுக் கொள்கிறாய்...” என்று சொன்ன கருவேப்பிலை, “நான்தான் மிக மிக உயர்வானவன், எங்கு சாப்பாடு நடந்தாலும், எந்தச் சமையல் ஆனாலும், நான் இல்லாமல் ருசிக்குமா? அனைத்துச் சமையலிலும் என் தாளிப்பு இல்லாமல் ருசிக்காது, அதனால் நான்தான் உயர்வு. சிறப்புக்குரியவன்” என்று மேலும் சொன்னது கருவேப்பிலை.

வாழை இலையும், வெற்றிலையும் குபீரெனச் சிரித்ததாம். சமையல் ஆகும் வரைதான் உன் ஆட்டமெல்லாம், இலைக்கு வந்ததும், முதலில் உன்னைச் சாப்பாட்டில் இருந்து ஒதுக்கி வைத்துவிட்டுத் தானே சாப்பிடுகிறார்கள். ஒதுக்கப்பட்ட நீ என்ன சிறப்புர்க்குரியவன்? எனச் சொல்லி கேலி செய்தன.

இதையெல்லாம் கேட்டு மவுனமாக இருந்த ஒரு இலையை, பக்தர் எடுத்து தெய்வத்தின் மேல் சூட்டினார்.


தெய்வத்தின் மார்பில் அமர்ந்த அந்த இலை சொன்னது, “நான் துளசி. வாழை இலையே! நீ தான் உயர்வு, சிறப்பு எனப் பேசினாய், அகங்காரமடைந்தாய். அதனால், நீ குப்பைத் தொட்டிக்குப் போனாய். வெற்றிலையே, உன் கர்வப் பேச்சால் நீயும் அகங்காரம் கொண்டாய். அதனால் நீ தெருவிற்குப் போனாய். கருவேப்பிலையே, நீ, “நான்தான் சிறப்பு” என கர்வப்பட்டாய், அதனால் இலையின் வெளியேத் தள்ளப்பட்டாய். நான் கர்வத்தை விட்டேன்… இப்போது இறைவனின் பாதம் சேர்ந்தேன். கர்வத்தை விட்டதால்தான் என்றும் இறைவனை அலங்கரிக்கிறேன். துளசி இல்லாத ஹரி பூஜை முழுமையடையாது. நான் இறைவனுள் ஐக்கியமானேன்” எனப் பணிவாகச் சொன்னது துளசி.

“நான்” எனும் அகங்காரத்தை (அகந்தை) ஒழிந்தால்தான், நாம் அந்த இறைவனின் திருவடியை அடைவோம். இறைவனின் அன்புக்குப் பாத்திரமாவோம்.

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.