* அணு அளவுகூட இதயமில்லாத ஒருவருக்கு ஆகாயம் அளவு மூளையிருந்து என்ன பயன்?

* அனுபவம் ஒரு பள்ளிக்கூடம்... ஆனால், அதில் ஆணவக்காரர்கள் கற்றுத் தேர்வதில்லை.

* அடிமையாக இருப்பவன் தனக்குக் கீழே ஓர் அடிமை இருக்க வேண்டும் என்று கருதினால், உரிமைகளைப் பற்றிப் பேச அவனுக்கு உரிமையேக் கிடையாது.

* அதிருப்தியாளர்கள் வளர வளர அவர்களின் மத்தியிலே அவர்களை நடத்தி செல்லும் தலைவன் ஒருவன் தோன்றி விடுவான்.

* ஆசைகள் சிறகு ஆகலாம்; அதற்காகக் கால்களை இழந்துவிட்டு பறந்தால் பூமிக்குத் திரும்ப முடியாது.

* இழிவு செய்யும் நண்பர்களை விட, எதிர்த்து நிற்கும் பகைவர் எவ்வளவோ மேல்!

* உண்மையை மறைக்க முனைவது விதையைப் பூமிக்குள் மறைப்பது போலத்தான்.

* உண்மையானவனின் பின்னால் ஐந்து பேர் செல்வார்கள்... அந்த உண்மையைப் புரியாதவன் பின்னாலும் ஐந்து பேர் செல்வார்கள்.

* ஒருவர் எத்தனை ஆண்டுகள் வாழ்கிறார் என்பதை, அவர் இறந்து போன நாளில் கணக்கிட்டுத் தெரிந்து கொள்ளலாம்.

* கண்ணீரில் மலரும் காதல், சேற்றில் மலரும் செந்தாமரையாகக் காட்சி தருவதும் உண்டு.

* குச்சியைக் குச்சியால் சந்திக்க வேண்டும்... கூர்வாளைக் கூர்வாளால் சந்திக்க வேண்டும்.


* சிரிக்கத் தெரிந்த மனிதன்தான் உலகத்தின் மனிதத் தன்மைகளை உணர்ந்தவன்.

* தனிமை போன்ற ஒரு கொடுமையும் இல்லை; அதைப்போல் ஒரு உண்மையான நண்பனும் இல்லை.

* தவறு செய்ய ஆரம்பிக்கிறவனுக்கு அஸ்திவாரத்திலே ஏற்படுவதை விட, அதிக அச்சம் உச்சி போய் சேரும் போதுதான் தோன்றுகிறது.

* தான் உயிருக்கு மன்றாடிக் கொண்டிருக்கும் போது, தன் மக்களின் முகம் சுண்டக் கூடாது என்பதில் குறியாக இருப்பது தாய்க் குணம்.

* துணிவிருந்தால் துக்கமில்லை... துணிவில்லாதவனுக்குத் தூக்கமில்லை...

* தேன் கூடும், கஞ்சனின் கருவூலமும் ஒன்றுதான். காரணம், இரண்டுமே அவற்றை நிரப்பிட உழைத்தவர்களுக்கு பயன்படுவதில்லை.

* தோழமையின் உயிர்த்துடிப்பே, துன்பத்தைப் பகிர்ந்து கொள்வதில்தான் இருக்கிறது.

* பழியுணர்வு மட்டுமே வாழ்க்கை எனக் கொண்டவர்கள், பகைவர் முயற்சியில்லாமலேயே தமக்குத் தாமே குழி வெட்டிக் கொள்வார்கள்.

* புத்தகத்தில் உலகைப் படித்தால் அறிவு செழிக்கும்... உலகத்தையேப் புத்தகமாய்ப் படித்தால் அனுபவம் தழைக்கும்.

* மனசாட்சி உறங்கும் சமயத்தில்தான் மனக்குரங்கு ஊர் சுற்றக் கிளம்புகிறது.


* மிஞ்சினால் கெஞ்சுவது எப்படி கோழைத்தனமோ; அதைப் போன்றுதான் கெஞ்சினால் மிஞ்சிகிற வீரமும் ஆகும்.

* 'முடியுமா நம்மால்' என்பது தோல்விக்கு முன்பு வரும் தயக்கம். 'முடித்தேத் தீருவோம்' என்பது வெற்றிக்கான தொடக்கம்.

* வாழும் போது மனிதர்களைப் பிரித்து வைக்கும் சாதிவெறி, அவர்கள் இறந்த பிறகாவது தணிந்து விடுகிறதா?

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.