“…. இரண்டு அங்கிகளையுடையவன் இல்லாதவனுக்குக் கொடுக்கக் கடவன்; ஆகாரத்தை உடையவனும் அப்படியே செய்யக்கடவன்…” (லூக்.3: 11) என்றும்,

“உன்னிடத்தில் கேட்கிற எவனுக்கும் கொடு; உன்னுடையதை எடுத்துக் கொள்ளுகிறவனிடத்தில் அதைத் திரும்பக் கேட்காதே” (லூக்.6: 30) என்றும் இயேசு கூறுகிறார்.

“தரித்திரனுக்குக் கொடுக்கிறவன் தாழ்ச்சியடையான்” (நீதி.28: 27) என்றும்,

“கருணைக்கண்ணன் ஆசீர்வதிக்கப்படுவான். அவன் தன் ஆகாரத்தில் தரித்திரனுக்குக் கொடுக்கிறான்” (நீதி.22: 9)என்றும்,

“ஏழைக்கு இரங்குகிறவன் கர்த்தருக்குக் கடன் கொடுக்கிறான்; அவன் கொடுத்ததை அவர் திருப்பிக் கொடுப்பார்” (நீதி.19: 17) என்றும்,

“…. தரித்திரனுக்கு இரங்குகிறவனோ பாக்கியமடைவான்” (நீதி.14: 21) என்றும் சாலொமோன் ஞானி குறிப்பிடுகிறார்.

“வாரியிறைத்தான், ஏழைகளுக்குக் கொடுத்தான் அவனுடைய நீதி என்றென்றைக்கும் நிற்கும்” (சங்.112: 9) என்று சங்கீதக்காரன் சொல்வதையும்,

“… மிகவும் சிறியவராகிய என் சகோதரரான இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்தீர்களோ அதை எனக்கேச் செய்தீர்கள் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்பார்” (மத்.25: 40) என்று இயேசுவானவர் சொல்வதைப் பார்க்கிறோம்.

ஏழைகள், திக்கற்றவர்கள், சிறுமைப்பட்டவர்கள், தரித்திரர்கள், ஊனமுற்றோர்கள்… இப்படிப்பட்டவர்களுக்கு நாம் தர்மம் செய்யக் கடமைப்பட்டவர்கள் என்பதை வேதம் போதிக்கிறது.

அந்தப் பையன் உணவின்றி உடையின்றி வாடிக் கொண்டு இருந்தாலும், ஆண்டவரை வாழ்த்திக் கொண்டிருந்தான். அவனது நிலைமையைக் கண்ட பெண்ணொருத்தி, “கடவுள் உன்னை அன்பு செய்கிறார் என்றால் உனக்கு உணவும் உடையும் தந்திருப்பாரே” என்றாள்.

பையன் சொன்னான், “கடவுள் யாரோ ஒருவரிடம் அதைக் கொடுத்து அனுப்பியிருக்கிறார். அவர் தான் கொடுக்க மறந்து விட்டார்”.

ஆம்..! ஒருவேளை அந்த ‘அவர்’ நாமாகக்கூட இருக்கலாமே..?

“நீயோ தர்மம் செய்யும் போது உன் தர்மம் அந்தரங்கமாயிருப்பதற்கு, உன் வலதுகை செய்கிறதை உன் இடதுகை அறியாதிருக்கக் கடவது” (மத்.6: 3) என்கிறார் இயேசு.

அதுபோல “அவனவன் விசனமாயுமல்ல, கட்டாயமாயுமல்ல, தன் மனதில் நியமித்தபடியே கொடுக்கக்கடவன்; உற்சாகமாய்க் கொடுக்கிறவனிடத்தில் தேவன் பிரியமாயிருக்கிறார்” (2கொரி.9: 7) என்ற வேதவசனத்தில் மனதாரக் கொடுப்பதையே தேவன் விரும்புவதைப் பார்க்கிறோம்.

மனுஷர் காண வேண்டுமென்றோ, மனுஷரால் புகழப்படுவதற்காகவோ, சுய விளம்பரத்திற்காகவோ தர்மம் செய்யாதிருங்கள். அப்படிச் செய்யப்படும் தர்மத்தால் பரலோகத்திலிருக்கும் பிதாவினிடத்தில் உங்களுக்கு எவ்வித பலனும் இல்லை (மத்.6: 1-2) என்கிறார் இயேசு.

அதுபோல, “…. நீங்கள் ஒற்தலாமிலும், வெந்தயத்திலும், சீரகத்திலும் தசமபாகம் செலுத்தி, நியாயப் பிரமாணத்தில் கற்பித்திருக்கிற விசேஷித்தவைகளாகிய நீதியையும், இரக்கத்தையும், விசுவாசத்தையும்…” (மத்.23: 23) விட்டுவிட்டால் பலன் இல்லை என்கிறார் இயேசு.

அநேக நாட்களாய் ஆலயத்திற்குச் செல்லாமல் இருந்த மனிதனின் கனவில் கடவுள் தோன்றி, “ஏன் நீ ஆலயத்துக்கு வரவில்லை?” என்று கேட்டதற்கு,

“என்னிடம் காணிக்கை போட பணம் இல்லை” என்றான் அவன். அதற்குக் கடவுள், “உன் கண்கள் இரண்டிலும் நீர் கூடவா இல்லை? பணம் இல்லை என்ற வேதனையை கண்கலங்க என்னிடம் சொன்னால், அந்தக் கண்ணீர் சொட்டுக்களை காணிக்கையாக ஏற்று உனக்கு வேண்டியதைத் தரமாட்டேனா?” என்றார் கடவுள்!

பணத்தை அல்ல… உன்னையும் உன் கண்ணீரையும் எனக்குக் காணிக்கையாகத் தா என்கிறார் கடவுள்.

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.