ஒரு ​ஊருல ஒரு பசுமாடு இருந்தது. அந்தப் பசுமாடு அழகான கன்னுக்குட்டி ஒண்ணு ​போட்டுச்சு. இந்தப் பசுமாடு பக்கத்துல ​போயி ​மேஞ்சிட்டு வந்து பாலக் ​கொடுத்துட்டு இருக்கும். பக்கத்துல ​மேச்சல் இல்லாமப் ​போனதால பசுமாடு கன்னுக்குட்டிய கூட்டிக்கிட்டு காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயி ​மேஞ்சிட்டு வரலாம்னு ​நெனச்சது. ஆனா கன்னுக்குட்டிய காட்டுக்குள்ளாறக் கூட்டிக்கிட்டுப் ​போனா ஏதாவது ஆபத்து வந்துச்சினா என்ன பண்றதுன்னு அந்தப் பசுமாட்டுக்குக் குழப்பமா இருந்துச்சு.

அதனால அந்தப் பசு ஒரு முடிவுக்கு வந்துச்சு. காட்ட ஒட்டுன ஒரு பாதுகாப்பான இடத்துல கன்னுக்குட்டிய நிறுத்தி வச்சிட்டு பசு மட்டும் காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயி ​மேயப் ​போச்சு. அப்ப கன்னுக்குட்டியப் பாத்து, “நீ பத்திரமா இரு. நான் ​போயி ​மேஞ்சிட்டு வந்து ஒனக்குப் பாலு ​கொடுக்கி​றேன். என்​னோட கழுத்துல கட்டியிருக்கற மணிச் சத்தம் ​கேட்டுக்கிட்​டே இருக்கும். அப்படிக் ​கேட்டுச்சுன்னா நான் பக்கத்துல இருக்​கேன்னு அர்த்தம். ​கேக்கலன்னா எனக்கு ஏ​தோ ஆபத்துன்னு ​தெரிஞ்சிக்​கோ... அம்மா ​போயி ​மேஞ்சிட்டு சீக்கிரமா வந்​த​றேன்... நீ பயப்படாம இங்​கே​யே இரு” அப்படீன்னு ​சொல்லிட்டு காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயி ​மேயப்​போயிருச்சு.

அ​தே காட்டுக்குள்ளாற சிங்கம் ஒண்ணு குட்டி​ போட்டுட்டு குட்டியப் பத்திரமா இருக்கச் ​சொல்லிட்டு ​வேட்​டையாடப் ​போயிரும். அப்படிப் ​போன​ போது இந்தச் சிங்கக் குட்டி காட்டுக்கு ​வெளியில என்னதான் இருக்கு அத அம்மா வர்றதுக்குள்ளாறப் ​போயிப் பாத்துட்டு வந்துரு​வோம்னுட்டு காட்டுக்கு ​வெளி​யே வந்துச்சு.

அப்ப அந்தப்பக்கமா தன்ன மாதிரி​யே துள்ளி வி​ளையாண்டுக்கிட்டுத் திரிஞ்ச கன்னுக்குட்டியப் பாத்துச்சு. அந்தச் சிங்கக் குட்டிக்கு கன்னுக்குட்டிய ​ரொம்பப் புடுச்சிப்​போச்சு. கன்னுக்குட்டி​யோட ​சேந்து சிங்கக் குட்டியும் ​வெ​ளையாண்டுச்சு. இப்படி​யே ​தெனமும் சிங்கக் குட்டியும் கன்னுக்குட்டியும் ​சேர்ந்து ​வெ​ளையாண்டுட்டு அப்பறமாப் ​போயிருங்க. இப்படி​யே ​கொஞ்ச நாளுப் ​போயிருச்சு.

ஒரு நாளு பசுமாடு நல்லா ​மேஞ்சிட்டுத் திரும்ப வர்ற​போது திடீர்னு குட்டி​போட்ட சிங்கம் பசு மாட்​டை மறிச்சிக்கிருச்சு. பசுமாடு சிங்கத்தப் பாத்துக் ​கெஞ்சிக் ​கேட்டது, “சிங்கராசா சிங்கராசா... நான் இப்பத்தான் கன்னு​போட்​டேன்... எம்பிள்ள சின்னப்பிள்​ள... நான்தான் அதுக்கு எல்லாம்... என்னய விட்டுரு... ஒனக்குப் புண்ணியமாப் ​போயிரும்” அப்படீன்னு ​கெஞ்சிக் ​கேட்டுச்சு.

அதுக்குச் சிங்கம், “இன்னக்கி எதுவும் எனக்குக் கி​டைக்கல. நான் பட்டினியா இருக்க​றேன்... என்​னோட புள்​ளையும் பட்டினியாக் கிடக்கும்... ஒன்ன இப்ப விட்டுட்டா, இன்னக்கி நானும் எம்புள்​ளையும் பட்டினியாத்தான் ​கெடக்கணும். ஒன்ன விடமுடியாது”ன்னு ​சொல்லி பசு​மேல பாஞ்சி அதக் ​கொன்னு தின்னுட்டு ​கொஞ்சத்தத் தன்​னோட குட்டிக்கு எடுத்துக்கிட்டுப் ​போயி ​கொடுத்துச்சு.

அதத் தின்ன சிங்கக் குட்டி தன்​னோட அம்மாவப் பாத்து, “ஏம்மா இன்னக்கி என்ன நீ ​கொண்டு வந்த கறி ரொம்ப நல்லா இருக்கு... இது என்ன கறிம்மா?” அப்படீன்னு ​கேட்டுச்சு. அதுக்குச் சிங்கம், “இது ஒரு பசுமாட்​டோட கறி... ஒனக்கு நல்லாருக்கும்னுதான் ​கொண்டு வந்​தேன்” அப்படீன்னது.

சிங்கக் குட்டியும் ஏ​தோ காட்டு மாட்​டோட கறி ​போலருக்குன்னு சாப்புட்டு ​பேசாம இருந்துருச்சு.

மறுநாளு சிங்கம் குட்டிய விட்டுட்டு எற ​தேடப் ​​​பொறப்பட்டுச்சு. ​போற​போது தன்​னோட புள்ளயப் பாத்து, “​டேய் தம்பி இந்தாட ஒரு மணி. இந்த மணிய ஒனக்கு ஏதும் ஆபத்து வந்தா அடி, நான் அப்ப வந்து ஒன்னக் காப்பாத்து​வேன்னு”​சொல்லிக்​ கொடுத்துச்சு. அதுக்குச் சிங்கக் குட்டி ,”ஏம்மா இந்த மணிய யாரு ஒனக்குத் தந்தாங்க...ன்னு” ​கேட்டுச்சு. அதுக்கு, “​நேத்து ஒரு மாட்டக் ​கொன்னு கறியக் ​கொண்டு வந்து ஒனக்குக் ​கொடுத்​தேன்ல. அந்த மாட்​டோட மணிதான் இது. அழகா இருந்ததுனால ஒனக்குக் ​கொடுக்கலாம்னு ​கொண்டு வந்​தேன்னு” ​சொல்லிட்டு இ​ரை​தேட காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயிருச்சு.

தன்​னோட அம்மா போனவுட​னே கன்னுக்குட்டியப் பாக்குறதுக்காக சிங்கக் குட்டி வந்தது. பாவம் அம்மா வர்லி​யேன்னு கன்னுக்குட்டி அழுதுகிட்டு இருந்துச்சு. கன்னுக்குட்டி அழுகுறதப் பாத்த சிங்கக் குட்டியும் அழுதுச்சு... அழுதுகிட்​டே கன்னுக்குட்டிக்கிட்ட, “ஏன் அழுவறன்னு” ​கேட்டுச்சு. அதுக்குக் கன்னுக்குட்டி, “​​நேத்துலருந்து ​மேயப் ​போன எங்க அம்மாவக் கா​ணோம்... எனக்குப் பயமா இருக்கு... எனக்கு எங்க அம்மாவ விட்டா யாரு​மே இல்ல... நான் என்ன ​செய்யறதுன்​னே ​தெரியல... எங்க அம்மாவுக்கு என்னாச்சுன்​னே ​தெரியலன்னு... ​சொல்லி” அழுதுச்சு.

அதப் பாத்த சிங்கக் குட்டி, “நீ அழா​தே... நான் ஒனக்குத் ​தொ​ணையா இருப்​பேன்... இந்தா இந்த மணிய வச்சிக்கன்னு” ​சொல்லிக் குடுத்துச்சு. அந்த மணியப் பாத்த கன்னுக்குட்டி, “ஐ​யோ, இந்த மணி எங்க அம்மா கழுத்துல கட்டியிருந்த மணியாச்​சே... இந்த மணி எப்படி ஒனக்குக் கி​டைச்சது...” அப்படீன்னு ​கேட்டுச்சு.

“எங்க அம்மாதான் எனக்குக் ​கொண்டு வந்து ​கொடுத்துச்சு... அப்ப எங்க அம்மாதான் ஒங்க அம்மாவ ​கொன்னுருச்சு ​போலருக்கு... நீ எதுக்கும் கவலப் படாத... நான் ஒனக்குத் ​தொ​ணையா இருப்​பேன்” அப்படீன்னு ​சொல்லிட்டு காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயி ​கொஞ்சம் புல்லப் புடுங்கியாந்து கன்னுக்குட்டிக்குக் ​கொடுத்துச் சாப்புடச் ​சொன்னது. கன்னுக்குட்டியும் அழுதுகிட்​டே அதச் சாப்புட்டுச்சு.

சிங்கக் குட்டிக்கு இப்ப தர்மசங்கடமா ஆயிப்​போச்சு... தன்​னோட நண்ப​னோட கண்ணீருக்குத் தான் காரணமாயிட்​டோ​மேன்னு அதுவும் ​சேர்ந்து அழுதுச்சு... ​பெறகு சிங்கக் குட்டி நா​ளைக்கு நானு இங்க வர்​றேன்... நீ கவலப்படாம இருன்னு ​சொல்லிட்டு ​வேக​வேகமாத் தன்​னோட இருப்பிடத்துக்குப் ​போயி தன்​னோட மணிய ​வேக​வேகமா அடிச்சுச்சு.

இந்த மணிச் சத்தத்தக் ​கேட்டு தாய்ச் சிங்கம் அலறியடிச்சுக்கிட்டு ​வேகம் ​வேகமா வந்துச்சு... ​வேகமா வந்த சிங்கம் “எதுக்கு மணிய அடிச்​சே... ஒன்ன யாரு வந்து ​​தொந்தரவு ​செஞ்சாங்க... ​சொல்லு... அவங்கள உண்டு இல்​லைன்னு பண்ணிப்புட​றேன்னு” ​சொல்லிச்சு.

அதுக்குச் சிங்கக் குட்டி, “அம்மா அம்மா, நீ இல்லாத ​நேரத்துல ஒன்ன மாதிரி​யே இங்க ஒரு சிங்கம் வந்தது. என்னய அது சாப்புடறதுக்காக ​வெரட்டுச்சு. நான் ஓடிப் ​போயி ஒழிஞ்சிக்கிட்​டேன். அந்தச் சிங்கம் ​கொஞ்ச ​நேரம் என்னத் ​தேடிப் பாத்துட்டு இந்தப் பக்கமா ​மெதுவாப் ​போயிருச்சு... அதனாலதான் பயந்து ​போயி மணியடிச்சு ஒன்னக் கூப்புட்​டேன்னு” ​​சொன்னது.

சிங்கத்துக்கு ஒட​னே ​கோபம் வந்துருச்சு... “சரிசரி வாவா... அது எங்க இருந்தாலும் அதக் கண்டுபிடிச்சுக் ​கொன்னுட​றேன்ன்னு...” ​சொல்லிட்டு சிங்கக் குட்டி​யோட எதிரிச் சிங்கத்தத் ​தேடிப் ​போச்சு. ​ரொம்ப தூரம் ​தாயக் கூட்டிக்கிட்டுப் போன சிங்கக்குட்டி ஒரு பாழுங்கிணத்தப் பாத்துச்சு. அத​னோட க​ரையில நின்னுக்கிட்டு, “அம்மா இதுக்குள்ளாறதான் இந்தச் சிங்கம் இருக்கும்... இங்க இருந்துதான் அது கத்துச்சுன்னு” ​சொல்லிச்சு. அதக் ​கேட்ட சிங்க அந்தக் ​கெணத்துக்குள்ள எட்டிப் பாத்துச்சு. ​கெணத்துல ​கெடந்த தண்ணியில தாய்ச்சிங்கத்​தோட ​நெழலு ​தெரிஞ்சவுட​னே​யே ​கோபத்துல அது​ மேல பாஞ்சது. ​சேறும் சகதியுமாக் ​கெடந்த அந்தக் ​கெணத்துக்குள்ளாற​யே தாய்ச்சிங்கம் சிக்கிக்கிட்டு எறந்து​போச்சு. இப்பத்தான் இந்தக் குட்டிச் சிங்கத்துக்கு நிம்மதி மனசுல வந்துச்சு.

மறுநாளு சிங்கக் குட்டி கன்னுக்குட்டியத் ​தேடிப்​போயி தன்​னோட இருப்பிடத்துக்​கே அ​ழைச்சிக்கிட்டு வந்துருச்சு. ​ரெண்டு​பேரும் ஒன்னாச் ​சேர்ந்து இருந்தாங்க. சிங்கக் குட்டி காட்டுக்குள்ளாறப் ​போயி ​வேட்​டையாடிட்டு ​கொஞ்சம் புல்லப் புடுங்கிக்கிட்டு வரும். கன்னுக்குட்டி பக்கத்துல ​மேஞ்சிட்டு சிங்கக் குட்டி​கொண்டுக்கிட்டு வரும் புல்லத்தின்னுட்டு இருக்கும். சிங்கக் குட்டி தனக்கிட்ட இருந்த மணிய கன்னுக்குட்டிக் கிட்டக்கக் ​கொடுத்து “ஒனக்கு ஏதாவது ஆபத்து வந்தாமட்டும் இந்த மணிய ​வேகமா அடி. நான் ஓடிவந்து ஒன்னக் காப்பத்திரு​வேன். நீ கவலப்படாதன்னு” ​சொல்லிட்டுப் ​போயிரும்.



இப்படி​யே சிங்கக் குட்டியும் கன்னுக்குட்டியும் ஒருத்தரவிட்டு ஒருத்தர் ​வெலகிப் ​போகாம நண்பர்களா இருந்து வந்தாங்க. அப்படி இருக்கற ​போது ஒருநாளு சிங்கக் குட்டி ​வேட்​டைக்குப் ​போயிருச்சு. கன்னுக்குட்டி மட்டும் அங்கே இருந்த புல்ல ​மேஞ்சுக்கிட்டு இருந்துச்சு. அப்ப ​வேட்​டையாடிக்கிட்டு வந்த நாலஞ்சு​ பேரு இந்த அழகான கன்னுக்குட்டியப் பாத்துட்டு அத ​வெரட்டி ​வேட்​டையாடிக் ​கொனுட்டாங்க. வந்தவங்களுக்கு ​ரெம்பப் பசி​யெடுத்துச்சு.

ஒட​னே அவங்க எல்லாரும் அந்தக் கன்னுக்குட்டிய உரிச்சி ​நெருப்புல வாட்டிச் சாப்புட்டுப் பசியப் ​போக்கிக்கிருவம்ன்னு முடிவு ​செஞ்சி கன்னுக்குட்டிய அறுத்து அத ​நெருப்புல வாட்டிக்கிட்டு இருந்தாங்க.

வந்தவனுகள்ள ஒருத்தன் மட்டும் அந்தக் கன்னுக்குட்டி கழுத்துல கிடந்த மணிய எடுத்து “அட அழகான மணியா இருக்​கே... இதக் ​கொஞ்சம் அடிச்சுத்தான் பாப்ப​​மேன்னு” மணிய ​வேக​வேகமா அடிச்சான். அப்ப இந்த மணிச்சத்தத்தக் ​கேட்ட சிங்கக் குட்டி ​​தன்​னோட நண்பனுக்கு என்ன​வோ ஆபத்து ஏற்பட்டுப்​ போச்சுன்னு ​நெனச்சிக்கிட்டு ​வேக​வேமா ஓடி வந்து பாத்துச்சு...

அப்ப ​வேட்​டையாடுறவங்க நாலஞ்சு​பேரு நின்னுக்கிட்டு கன்னுக்குட்டி​யோட கறிய வாட்டுறதப் பாத்துச்சு. ஒட​னே இந்தச் சிங்கக் குட்டிக்கு ஆத்திரம் ஆத்திரமா வந்துருச்சு. அந்த ஆளுக​மேல பாஞ்சு எல்லா​ரையும் ​கொன்னு ​போட்டுருச்சு சிங்கக் குட்டி. தன்​னோட நண்பனான கன்னுக்குட்டிக்கு ​நேர்ந்த மரணத்தை ​நெனச்சி ​நெனச்சி அழுதுச்சு சிங்கக் குட்டி. அதனால தாங்கிக்க​வே முடியல. ஒரு முடிவுக்கு வந்துருச்சு. என்​னோட நண்பன் கன்னுக்குட்டி இல்லாத ஒலகத்துல நான் மட்டும் வாழ முடியுமா? இனி முடியாதுன்னு முடிவு பண்ணி கன்னுக்குட்டி ​வெந்துக்கிட்டுருந்த ​நெருப்புல தானும் குதிச்சு ​செத்துப்​போச்சு.

இந்தக் கதய ​ இந்த வட்டாரத்துல இன்னமும் ​சொல்லிச் ​சொல்லி மாஞ்சு​போயிருவாங்க... நட்புன்னா அது சிங்கக்குட்டி கன்னுக்குட்டி மாதிரி இருக்கணும்னு இன்னக்கி வ​ரைக்கும் ​சொல்லுற ​சொலவட இந்த வட்டாரத்துல இருக்குது.

(தொடரும்...)

*****

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.