நிலா உடைந்த கிணற்று நீரென
நினைவலைகள் உடைந்து உடைந்து சேர்கின்றன.
உன்னில் பதியம் போட்ட வாழ்க்கை
உணர்தலின் ஆழத்தில் முளைத்து,
அணைப்பின் கதகதப்பில் நீறு பூத்த நெருப்பென
அணையாமல் கிடக்கின்றது.
காமத்தின் தீண்டல்களெல்லாம் அன்பின்
வன்தொடர் எனவே உணர்த்தியது – ஆற்றில்
விழுந்த இலையின் போக்கெனச் செல்லும்
உன் வாழ்வின் நகர்தல்.
ஒட்டகங்களின் உறைவிடத்தில் கூட
மருதம் மலருமென – எப்போதும்
என்னை நிறைத்திருந்த வெறுமை
உணர்த்தியதில்லை.
நடந்தவைகளை மீட்டெடுத்து
பௌர்ணமிக் கிரணங்கள் வழிந்தோடும்
இரவில் மீண்டும் கதைப்போம் வா!

இது முத்துக்கமலம் இணைய இதழின் படைப்பு.